bahçe domatesiyse minicik tüylerinin dudaklarınıza batmasına sebep olur. bazen bu domates güneşe erken yüzünü dönmüş minicik bir domatestir. kıpkırmızı olmuştur. koparıp koklarsınız. içinizden yemek gelmez ki. bir öpücük kondurup havaya atar yakalarsınız tekrar. huzurdur bu minik kırmızı domates. biber de olur. (bkz: red hot chili peppers)
insanın kendi emeği ve doğanın mucizesi ile elde ettiği ürünleri görmek ayrı bir duygu. çocuğunuz olur, onu besler büyütürsünüz eşek kadar olur, kendine bakacak hale gelir, karışmanızı bile istemez, size ilgisi, ihtiyacı kalmaz. ama bitkiler öyle değil. su vermediğin anda küsüyor, başına birşey geldiğinde onu belli ediyor, hep ilginizi bekliyor. verdiğiniz kadar çoğunlukla geri alıyorsunuz. yani insanlar gibi değil. hep alıp hiçbirşey vermeyeyim demiyorlar. bir de süreklilik arzediyor. havaların soğuması ile bahçe verimi düştü. acaba saksıda yetiştirsem mi diye düşünüyorum. bu gün sadece yarım kilo kadar çeri domates çıktı.
