Dolunayı edebi romantizm olarak sevmeme rağmen Beni mod olarak dibe çeker. Zombi gibi dolandırır sağda solda. içimi karartır. Hatta delirecekmişim gibi hissettirir.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1947963/+
Böyle güzel çok az şey var. Canın mı sıkkın çık bir dışarı hem hava al hem de bu güzellikleri gör. Bazı insanları görmekten çok daha iyidir.
Rivayetlere göre ülkücüler bu gecelerde ocakta toplanıp gizli toplantılar düzenleyip ayin yapıyorlarmış. Gecenin sonunda ise ıssız bir ormanda ölürüm türkiyem dinleyerek uluyup evlerine dağılıyorlarmış. Ben öyle duydum.
gözlerimizi hazırlar beklerdik, gece bulutsuz da olursa bakardık içimize serinlik gelirdi. ağlardık belki ama delirecek gibi değil, rahatlar gibi ağlardık. beyaz umutlarımız olurdu. şimdi beyaz bile karanlık. beğenmediğim tevfik fikret şiirlerine benziyor her şey.
Kendimi şartlamayayım diyorum ama görüntüsüne ne kadar bayılsam da ne zaman dolunay olsa ben illa bir buhran yaşıyorum, illa bir bunalıyorum. Ay dolunay olduğu zaman hemen gecesinde bir gözyaşı, bir güçsüzlük, bir bunalmışlık.. neden olduğu bilinmez, nasıl engellenebilir bilinmez ama oldukça can sıkıcı bir durum.
Zira durum şu: her zamanki şeyler. Ben onlar için hiç duygusal, kötü anlamda bir tepki vermemişim. Sonrasında ay dolunay, ve ben tüm bunlar için ne kadar duygusullaşılabilirse o kadar ileriye gidebiliyorum. Halbuki her zamanki şeyler işte..
