Bu gece inanılmaz bir dolunayla sarmalanmış ruhum. Odamda buz gibiyiz; dolunay ve ben, sensiziz... Ne yaptığımı bilmez bir halde çekiyorum dumanını yalnızlığımın ve savaşıyorum sana inat yaşamak için...
Bu gece deliye çevirmeden bu mevsim beni sevdalı şiirler yazıyorum adı sen olan, sürmeden sefasını gecenin bu dünyadan göçmemem gerek diyorum kendime. Ağzına kadar sevda dolu bir düş görüyorum. Küflenmesin diye düşüm sıkı sıkı ilikliyorum kendime. Nereye gitsem peşimde, nereye gitse yakasında ben. Düşümün ve benim tek derdimizsin. Kanamalı bir sevda var gönlümüzde; gözümüzün önünde seni sevme atlası. Nereye gitsen yanında biz. Düşüm ve ben açıyoruz dört mevsim çiçeklerimizi sana, sitemli gözlerimiz yolda seni bekliyoruz. Düşüm zil zurna sarhoş, ben senaryodan bir rol, sana oynuyoruz sevdamızı. Hatrı sayılır bir aşkla yaslanıp göğsüne rehin alıyoruz kalbini. Gözlerim bir yelken gözlerinin kıyısına, yüreğim bir gelincik yüreğine ve dört bir yanımda seni sevme saadeti... Göğsüme saplanmış hüzün ve sesini duymadığım ilk gün...yürekler böyle uzakken hangi telefonun telleri yakınlaştırabilir ki bizi? Gözlerim dolu akmaz, damarlarımda öldüresiye bir sevda. Geceler uykusuz yanımda, çocuklaştım da sanki bu ara...yüreğimi yakan bir bela çırpınır avuçlarımda...
Bu gece inanılmaz bir dolunayla sarmalanmış ruhum. Odamda buz gibiyiz; dolunay ve ben...
Kimsesiziz...Senin olduğun geceyi düşlüyorum ve ben ne zaman bu denli sevsem, sevmemin bedelini ağır ödüyorum...
...
Mühürlü şimdi dudaklarım...Ödedi bedelini...
...
ve sen şimdi,
gün solduğunda...
günün sonunda...
öyle bir havayla gelki bana,
senin akşamın,
yağmurlu günümün gökkuşağı olsun...
