james hetfield ile beraber hayatımın öznesi olan iki vokalden biridir. insanın yüreğine dokunan bir ses tonu var. kaybına hala alışamadım. seni ölene dik dinleyeceğim dolores.
ekşide cranberries başlığına denk gelince yine bi hüzünlendim. ne kadar meleksi bi sesin vardı senin ya, üzülüyorum aklıma gelince.
edit: bi de şarkı ekleyelim madem;
ekşi sözlük debe de hakkında yazılmış güzel bir tanım ile yad edilmiş rahmetli solist.
.................
1995 yılında ege'nin kışları aslında soğuk olmayan fakat annesizliğin verdiği buruklukla kutuplardaymış hissini yaşadıığım dönemler.
rahmetli babam da bir firmada çalışıyor ve o işteyken bütün yük ablamın üzerine biniyor. daha 15 yaşındayım fakat içimde büyük yıkımlar yaşamış, ayrılıklar görmüş insanın bitkinliği var. bu duygunun ne olduğunu yıllar sonra anlıyorum.
mayıs ayında hiç unutmuyorum babamın çalıştığı firma kurban bayramı dolayısı ile ikramiye veriyor ve asıl maceram böyle başlıyor. babamdan bir walkman istiyorum, o sırada da ablam da benim okuduğum anadolu lisesinde okuyor ama benden 2 dönem üstte ve the cranberries diye bir gruptan bahsediyor. sınıf arkadaşı gülümser kasetlerini almış hatta.
rahmetli babam da galiba bu çocuk annesiz kaldı bari eksikliğini hissetirmeyelim diye istediğim walkmanı alıp geliyor bana.
gülümser abla sayesinde ilk kez deneme fırsatı buluyorum o walkmani. yıllardır annemin sesini duymamışım ama kasedi takar takmaz solisti annemin sesi gibi geliyor kulağıma.
no need to argue albümü ve ilk parçası da ode to my family. dolores "my mother, my mother,
she hold me, she hold me, when i was out there." kısmını söyledikçe benim gözlerim doluyor ve tutamıyorum kendimi. ablam ve gülümser abla da ne olduğunu tam idrak edemiyor.
bu ses artık annemin sesinden sonra bana huzur veren tek ses olarak belleniyor kulağıma, işliyor beynime.
yıllar geçiyor, kimi zaman ankara'nın puslu gecelerinde, hava soğukken kafamı eğip beremi takıp yürüdüğüm yollarda eşlik ediyor, kimi zaman uzun yolculuklara çıkılıp arkada sevdikler bırakılırken.
yıllar geçiyor, hayat devam ediyor. dolores'i her dinlediğimde annemin fotoğrafı gözümün önüne geliyor. sesini hatırlamaya çalışıyorum fakat başaramıyorum. gülümser abla geliyor aklıma, bir trafik kazasında öldüğü ve geride kalan kocasına ve ufacık kızına kocaman bir boşluk bıraktığı geliyor aklıma. ilk aşık oluşlarım, ilk terk edilişlerim ve her anıma eşlik edişi geliyor dolores'in sesini duyunca.
2018 yılında annemden sonra anne sesi olarak bellediğim dolores de bırakıp gidiyor beni. her dinlediğimde gözlerim doluyor, boğazım yanıyor. o 15 yaşında hissettiğim duygunun aslında tam anlamıyla sevilmeden, sevilemeden yitip gidenlerin arkasında bıraktığı duygu olduğunu anlıyorum.
bir balkonda, önümde uzun uzun uzanan kavak ağaçlarına bakarken bir anda çalan animal instinct parçası ve ona tam olarak sevdiğimi hissettirmeden gitmeyeceğim sözünü verdiğim kızımla eşlik ediyorum.
so take my hands and come with me
we will change reality
so take my hands and we will pray
they won't take you away
çok özlüyorum seni dolores.
bu dünyada olmasa da varsa öteki tarafta annemle senin aranıza oturup sonsuza kadar sizi dinleyeceğim.
...........
Almanya'da otobanda yoldaydım. Yolda radyolar linger, zombie, ode to my family çaldı. Aklıma hiç takılmadı neden aralıklarla cranberries şarkıları çaldıkları. Gece otele girdim, gündemde ne var diye ekşi'ye bakayım dedim. 500'den fazla dolores entrysi görünce anladım. Bir kaç entry okuyabildim, nefesim daraldı. Hayatımda aldığım ilk albüm no need to argue kasediydi. Öldü diye kıymeti artmadı, değere binmedi, zaten yeri hep ayrıydı. Sonra duşa girdim, gözlerimden yaşlar süzüldü...
ergenliğimizde ilk dinlediğimiz ingilizce şarkıların sahibesidir kendisi ve ait olduğu the cranberries grubu. sesiyle dünya üzerinde eminim ki bir çok kadın vokale ilham olmuş bir yetenekti. yaptığın tüm güzel şarkılar için teşekkürler dolores...
ölümüyle sözlükteki yazarların yaşlarını da ortaya çıkarmış şarkıcıdır :(
