şöför:evet biletini göndermeyenler
kız:anne dur ben vereyim.
anne:olmaz kızım benimki bozuk ben veririm.
kız:nasıl olsa benimkide bozulacak sonuçta veririm ben sen dur.
şöför:arkadan vermeyen varmı?
anne:uzattık almadınmı?
komşu:neriman sen arkadan verme ben önden veriyorum
kız:ne zaman kalkar şöför bey?
şöför:sen oturursan kalkar bacım
dolmuşta duyulan ve ya edilen muhabbetlerdir.ben bir tane duydum, tam olarak şöyleydi.
+ olum kız sürekli benden kaçıyor, yakınlaşmaya çalışıyorum eften püften muhabbetlerde kaçıyor benden.
- kovalıycaksın hacı, ben demiyorum ki kızın dibine düş. püf noktalardan çıkmayı biliceksin.misal sınav zamanı not lazım olucak, çıkıcan diycen lazımsa bende var ağır ağır birlikte ders çalışmaya getiricen mevzuyu ordan da ..
+ eeee sonra sonra ne yapıcam ( heycanlı ses tonu )
- sen onları yapta ondan sonrasını telefondada anlatırım ben sana.
lise yılları okul takımındayız.maça gitmek için okul minibüsü hazırdır.
minibuse binilir şoför koltuğunda beden eğitimi hocası aynı zamanda okul takımı sorumlusu hocamız vardır.
okul kapısına gelinir koca sürgülü kapı, görevli tarafından yavaş yavaş açılmaya başlanır.
bu sahne hiç yabancı değildir, birşeyleri çağrıştırır bana, hababam sınıfındaki replik gelir aklıma."aç kapıyı veysel efendi, mahmut hocanın izni var."
minibüsün içinde bu replik yankılanmaktadır.diğer arkadaşların kısık kısık gülüşleri ve oturdukları koltuğa kapanmalarına şahit olunur.
jeton birkaç saniye sonra düşer.beden öğretmeninin adı veyseldir.yer yarılsada içine balıklama dalsam diye düşünesim geldi.
