yakın zamanda başıma gelip, dumurlar listeme eklenen ve üst sıraya yerleşen hadise...
dolmuşa binilir ve koltuğa oturulur. dışarının gürültüsü sebebiyle, sadece hayal meyal bir ses, bir ritim gelir kulağa. bir sessizlik anında, bunun; another brick in the wall olduğu fark edilir. başta; herhalde radyo kanalı ararken, para uzattılar, şoför de istemeden bu kanalda kalmıştır denir, önemsenmez.
ama asıl dumur anı, şoförün, radyonun sesini açmasıyla yaşanır. dolmuşta, herkes şaşkındır. şoföre bakılır; basbayağı bir amcadır. gözler, direksiyondaki tempo tutan ellere kayar. işte o anda; "bunu da gördüm ya demeyeceksin" der, düşer bayılırsın...
işsizlik türkiye' nin en büyük sorunlarından biriyken, şaşırılmaması gerektiği halde düşüncelere boğan bir kara mizah örneği. yine de pink floyd dinlemek gülümsetir, uyku mahmurluğu açılır, yabancılık içerisinde tanıdık bir ses yolları çekilir kılar, sıkışıklığı.
saçma sapan önyargılara, insanları konumlarına ve durumlarına göre 'etiketlemeye' gerek yoktur; bunlar, şekil değil algı, beğeni ve bilgi işidir...
(bkz: her şey mümkün)
"oha" kelimesiyle tepki gösterip "yuppi" kelimesiyle de duyduğum sevinci nitelendireceğim olaydır. şok olmak ve ineceği durağı unutmak da bunun ardından gelebilir.
insanları neye göre etiketliyoruz acaba? diyelim ki emekli oldum veya ek iş olarak taksi yada dolmuş şöförlüğü yapıyor pink floyd, booka shade, jimi hendrix dinliyorum, nasıl sınıflandıracaksınız beni.
sosyal statü gereği ibrahim tatlıses dinlemesi gerekirken, bazen düzenin içinde kaybolmaktansa düzene karşı durmayı amaç edinmiş, şarkıyı bilmese bile tempo tutmayı bilmiş olabilecek minibüs şöförünün o düzen karşıtlığı esnasında onun için herhangi yabancı parça aynı görevi görebilir.
normal karşılanılması gereken olaydır sonuçta burası türkiyedir herşey olabilir ama karşılanamaz o ayrı.şoför amcaysa eski kulağı kesiklerden de olabilir.
dolmuşta slayer çalması kadar ilginç olaydır. hiç unutmam şoför kırklı yaşlarda, uzun beyazlamış saçları ve küpeleriyle slayer açmıştı. olay istanbul'da gerçekleşti, bir ankaralı olarak iyice şoka girmiştim.
