içinde huzurla uyuduğumuz, seviştiğimiz, kutsal ve özel anları paylaştığımız, soframızı kurup güzel sonbetler ettiğimiz, anılarımızla dolup taşan sıcacık yuvamızı, gece gündüz yağmur çamur demeden nasırlı elleriyle inşa eden o adamla yan yana oturmaktan gurur duyar, kendisine teşekkürü borç bilirim.
başlığa gerekmeyecek bir konudur. O da insan değil mi? inşaat işçiliğini zevkine mi yapıyor? Aslında kimyager, doktor falan ama sırf dışlanmak için mi ha? Geçim derdiyle evlatları için yapıyor işini. kesinlikle saygı duyulması lazımdır. Alay edilmesi hiç hoş değildir. Hem yanında oturdu ne oldu ha öldün mü? 15 dakikanı yurttan biri olarak geçir o insanı anlamaya çalış hadi dene.
inşaat işçisinin yanına oturduysa ve aynı otobüse binildiyse çokta varlıklı olunmadığı gerçeği yüzüne vurulası insan tipi. ülkemizde iş bulma olanaklarının seviyesine bakıldığında fazla bi seçim yapamayan insanın yanına oturmuş, burnu büyük insanlar topluluğuna mensup varlık.
(bkz: hayat şartları)
bir öğretim üyesi oturduğunda bir anda kültür katsayınız artıyorsa büyük kayıptır. sonuçta toplu taşıma aracında bir insandır yanındaki şahsiyet kadar belkide daha fazla insandır.
