koltukların darlığından mıdır, dolmuş milletinin rahatlığından mıdır bilinmez, insanın içini hoplatan bir durumdur.
kesinlikle sapıklık filan değil. bu bir hoşnutluk, bir sıcaklık, bir temas ve tahrik olma durumudur.
işiniz acele, dolmuşa binip, arkadaki dörtlü koltukta yerinizi alıyorsunuz. siyah saçlı, eldivenli, minton marka mp3'ü ile tiki bir kız, rahat rehavet içinde gelip yanınıza oturuyor. ama öyle bir oturuyor ki, diğer tarafında oturan bayana yanaşmayıp bana yapışıp kalıyor. yani basenlerimizin arasından hava geçmiyor.
bıyıklı şoför amca durumu fark etmiş olmalı ki, manevra yapıp içinden "hadi olum bu da sana kıyağım olsun" der gibi. araba her sallandığında, bizim bir tarafımız, yapışık iki bina gibi giriyor birbirine.
buz gibi havada, üşümüş bacaklarımız yapışık giderken sımsıcak oluyor. öyle bir ısınıyor ki, kızın elinden gelse diğer tarafını dönecek. doğrusu çok merak ediyorum, o kız gerçekten hiç mi tahrik olmadı?
ben de mi sapıklık? eğer değerli uludağ sözlük hanımefendileri varsa aranızda, onlar da hissetmiştir mutlaka. belki cevap verirler. ne yalan söyliyeyim, feci etkilendim. yumuşacıktı ve davetkardı. o sırada gelen mesajdan hiçbir şey anlamadım. kaç kere okudum bilmiyorum ama, dikkatimi bir türlü toplayamadım.
işin ilginç yanı, paşa'da kızın diğer tarafındaki hatun indiği halde bizimki hala bana yapışık. hiç kıpırdayıp da boş koltuğa doğru biraz kaykılayım derdine düşmedi. son demine kadar yanımda durdu. sonunda beraber indik. inanın kızın yüzüne bakmaya utandım. topuklayıp oracıktan uzaklaştım.
