bir arkadaşımla beşiktaş'tan taksim'e doğru ağaçlı yoldan ilerlerken tam dolmabahçe'nin önünde yaşlıca bir teyze, uzun uzun bu askerlere bakıyordu. baya bir süre teyzeyi izleye izleye yürüdük tam önüne geldik ki, 'afedersiniz' diye bir ses geldi, yol falan soracak sandık ama soru 'bunlar gerçek mi acaba' idi. bir an acaba bizle dalga mı geçiyor yoksa kamera şakası falan mı diye tereddüt ettikten sonra 'evet gerçekler' diyip yanından koşar adım uzaklaştık. **
geçen hafta okul gezisiyle dolmabahçeye giden bir grup ergen tarafından rahatsız edilmişlerdir bunlar. arkalarında duran asker durumu farkedip kulağına birşey söylerken-ki muhtemelen istersen uzaklaştırayım gibi birşeydi- kendi ağzını değil, cevabını beklediği hareketsiz askerin ağzını kapatmıştır ki konuştuğu belli olmasın.
muhtemel türk yaklaşımlarına maruz kalacak askerdir.
"senin işinde zor be abi"
"şafak kaç tertibim"
gibi yaklaşımlara askerliği yapan bir sözlük yazarının karşılaştığı düşünülürse muhtemelen esas duruşu bozacaktır. sözlük yazarı zaten bu yaklaşımlar üzerinden yurdum insanına eleştirisel gözle baktığı için için çağrışımların içinde boğulacaktır.
bu askerlerin tuttuğu nöbet saygı nöbeti'dir ve süresi 60 dakikadır. ayaktan iğne ya da hap ile durdukları tamamen şehir efsanesidir. boyu 1.85 - 2.00 metre olan, her ihtimale karşı* 70 - 80 dakika sorunsuz* dikilebilen askerlerden seçilirler.
