Küresel sermayeye entegre ülkelerde meta= mutluluk denklemi süregelen bir yaşam şekli. Tüketim, dopamine etki ettiği için evet dolar düşünce mutlu olacağız diyebiliriz.
Artık arkaik çağlardaki gibi avlarımızı granit tavalarda pişirerek, başımızı sokabileceğimiz dört metrekare evlerde yaşamak gibi survival kısmı aştık. Hepimiz dünyaya internetin penceresinden bakıyoruz ve ışığı renkli yanıp sönen insanlardan biri olma uğraşı veriyoruz. Devir değişti, geliştik ve gelişime adapte olamazsak mutsuzluk nation's will olacak maalesef...
