iş dolayısıyla zorunlu tokalaşmak dışında gereksizdir. aslında tokalaşmak da gereksizdir ama karşı taraf elini uzatırsa insan mecbur kalıyor. insanlarla her zaman mesafeli olmak gerek, örülmüş sanal bir duvar iyidir. ne bu samimiyet ulan, mecbur muyum samimi olmaya, az ötemde dur.
Eli sürekli kolumda, sırtımda vs konuşan insandan hoşlanmam.
Birmde dürten modeli vardır bunların. Espri yapar, gülmen için dürter. Düşününce ürperdim.
Elin ayağın dursun be kardeşim. Temas sevmiyorum.
Bana ya sabir cektiren insandir. Dokunulmaktan hic hoslanmam. Butun dikkatim dagilir karsimdakinin ne dedigine odaklanamam zaten surat ifademden anlasilir o memnuiyetsizlik ve huzursuzluk. Mesafeli biri oldugum icin etraftakiler anliyor ve yapmiyorlar zAten.
çocuklarla ve/veya derdini paylaşan bir arkadaşımla, konuşma esnasında göz temasını kaçırmamak ve dokunmak mutlaka özen gösterdiğim iki konudur. bazen sıcak bir dost eli sanılanın çok daha fazlasıdır.
Konuya girerken insanın koluna, omuzuna falan parmakla dürten modellerine çokça rastlamak mümkün. Amaç öyle zannediyorum ki karşısındaki insanın daha bir dikkatli dinlemesi gerektiğinin vurgusu. Bunun yerine tane tane ve iyi bir diksiyon çok daha etkili olacaktır aslında.
Heyecanlı insanlarda daha çok olan bir şey. Ayrıca bu benim gözlemlerime dayalı bir şey ama ben bir kadının bir erkeğin kafasının herhangi bir yerine dokunmasını, kadının erkekten hoşlandığına yoruyorum. Bence var böyle bir şey. Aşırı eminim.
en en en en sevmedigim olay. samimiyetim olan insanlara acik acik elini ceker misin diyebiliyorum da boyle merhabalik oldugum kisilerde temas suresince nefesimi tutuyorum o an gecmiyor.
Jest ve mimikler konuşurken anlatımı pekiştirir ama dürtülmeyi veya çekiştirilmeyi hiç sevmem. Eğer pek sevmediğim veya yakın olmadığım biriyse ve özellikle karşımda yakın mesafede konuşurken kıyafetimle de oynuyorsa elini iterim. Hayırdır bu ne samimiyet? Ha sevdiğim biriyse hiç sorun olmaz. Sevdiğim insanlara sarılmayı çok severim zaten. Hem sözlerim, hem beden dilimle sevgimi gösteririm.
Bazen biri de benim. Yalnızca samimi olduğum kimselerle konuşurken yaparım bunu. Çok sululuğa kaçmadan. Jest ve Mimiklerimi çok kullanırım konuşurken. Ellerimi cebime koyup yapıştırsanız konuşamam. Birisine dokunmak algı ve dikkati üst seviyeye çıkarır.
olduğum insandır.
temas ettiğim insanların sevdiklerim/hoşlandıklarım olduğunu düşünecek olursak bunu fark etmeden yaptığım bile oluyor. birisine dokunurken onunla bağ kurduğumu hissediyorum
(yaşayan bir şey olmasa da olur).
deri bir duyu organı. bu görmek, koklamak, duymak gibi bir şey.
bu kadar sert olmayın. taciz etmiyorum sonuçta, parmağımın ucunu dokunduruyorum.
kendini daha iyi ifade etmek için jest ve mimiklerini kullanabilirsin ya da ne bileyim sesini değiştirerek anlatacağın durumu taklit ederek anlatabilirsin anlarım. ama elini benim omzuma atarak ya da sağımı solumu mıncıklayarak anlatmanın konuyu pekiştirmeye olan katkısı nedir?
