tıpta gelinen son noktadır. adam ya da kadın canı ile uğraşmaktadır. morale şiddetle ihtiyacı vardır. bir de doktorun doğrucu davut misali her şeyi açık açık söylemesidir.
kanser olan bir çocuğun annesine hiç bir umut kalmadı demesinden kötü değildir. kanser bir çocuğun yüzüne gülüp öleceğini bilmek kadar kötü, zor, acı değildir. o çocuğun öldüğünü görmek kadar zor değildir.
çünkü her doktor hastasına hastalığı ve uygulayacağı tedavi hakkında detaylı bilgi vermek mecburiyetindedir.
hangi ülkeye gidersen git durum bu.
bizim ülkemizde nedense "aman söylemeyelim, bilmesin, morali bozulmasın" mantığı yüzünden yapılması pek tercih edilmiyor.
halbuki yasın beş evresinin sonuncusu kabullenmedir. şahıs hastalığını kabul eder ve savaşmaya başlar.
hatta hastalıklarıyla savaşan kanser hastalarının iyileşme oranının daha yüksek olduğu söyleniyor.
aman canı sıkılmasın diye söylememek, hastadan bu şansı almak demek.
ayrıca, kanseri ölümcül bile olsa hastaya bilgi verilmesi gerektiği kanaatindeyim. ölmeden önce yapması gereken şeyler, tamir etmesi gereken kalpler, söylenmesi gereken sözler olabilir.
