Şahsen bir öğretmen olarak kimse kusura bakmasın ama bundan daha kutsal hiçbir meslek olamaz. Sağlıktan daha değerli bir şey olmadığı için. Şimdi yaşıyorsun mesela o yüzden eğitimin önemli, evlilik hayalin var, kariyer hedefin var, paran önemli, evin önemli. Ama sen yoksan hiçbir şey de yok.
Ama bazı doktorlar da var ki belli sadece beyni var ama insani becerileri sıfır. Hasta psikolojisini, empatiyi hiç bilmiyorlar. Robot gibi tahlil yapıp robot gibi nurofen falan sallıyorlar. Ya da hastaya güler yüz göstermiyorlar bağırıp çağırıyorlar. Böyle insanlar doktor olmasın lütfen ya. Kimisi de var ki rahatlatıyor seni yardımcı oluyor. Canın kime emanet biliyorsun yani. Öyle bir doktora gitmek ister insan. Güven vermeyen, güler yüzlü olmayan bir doktora gitmek istemez ki... O zaman ne kendin mutlu olursun ne hastanı mutlu edersin. Ne anlamı kaldı doktorluğun?
Bir hastayı ölümden döndürdü, 15 gün uğraştı, ihtimalsizlikten aldı yani...
bir gururla yanlarına gitmiş tabi, teşekkür falan bekliyor.Hastanın ilk lafı “çok sevenim varmış, dualar yaşattı beni” Kemal hoca da tebessüm etmiş odayı terketmiş.Dedim Kemal hocam arkandan da “suratsız” demişlerdir.
