' nasıl bir ağrı? ' bu kategorinin ilk sırasına yazılabilecek sorudur. "ağrıyo iste aq ben kıvranıyom burda adam sanki yemek tarifi istiyo" dersiniz içinizden ama..
sene 2004 trafık kazası yapmamın akbınde hastaneye goturuldugum ve doktor kısısının bana bılıncımın acık olup olmadıgına daır sordugu " bu kac?" sorusudur. parmaklarını uc yapmıstı hatta dun gıbı aklımdadır.
garip gelse de her sorunun altında bir emin olma kaygısı yatar..hastalık yok,hasta var mantığıyla herşeyin detayıyla sorulması herkes için hayırlıdır!!
-böyle sokakta yürürken çizgilere basmadan yürüme gibi durumların var mı?
gecenin bir yarısı , çok şiddetli bir baş ağrısı + kusma + sık aralıklarla seyreden burun kanaması
sonucu gittiğim bir hastanenin acil bölümünde bu soruyla karşılaştım. belki tedavi için gerekliydi nasıl olacaksa , bu soruyu sordu ve gülmekten unuttum ağrılar.
- evli misin , sevgilin var mı ?
- ???
- ya anlamadın mı daha, seviyorum ulan işte. seni bir daha görmek için ha bire 10 güne kontrole gel diyorum, yalandan vitamin yazıyorum. yok bir şeyin aslında. hipokrat görse canıma okur bu arada.
-ayağının bu tarafı acıyo mu?
-yani hayır..çok değil.
-okuyor musun sen?
-????? (ne alaka ya geberiyorum orda ağrıdan) evet. kırılmış mı ayağım?
-sen hangisini tercih ederdin kırık mı çatlak mı, çabuk cevap ver ona göre birşey söliycem...
-nasıl yani??? çatlak olsun o zaman.
-hehehe ikiside yok. hadi bakalım doğru eve, koşarak bile gidebilirsin burdan o derece.
edit:ayağımın üzerine basamıyorum, bırak koşmayı, yürüyemiyorum bile...bir haftada geçer dedi harbiden de geçti ama...ne diyim helal olsun.
ağzında seksen tane aparat, birde üstüne iki elim olan hastaya sorduğum tüm sorular. yanıt alamayacağımın farkına varmadan saçmaladıklarım.. ben bunu hep yapıyorum, göz haraketlerini okuyorum, çoğu zaman küfür ouyor anlatmak istedikleri..
9 yaşındayım,yaz tatilindeyiz.kuzenle evde yaramazlık peşindeyiz.yaramazlık sonunda kafamızda patlar,bu genç yaşta ölmek istemiyorum nidalarıyla,hastaneye yetiştiriliriz.(eşşek kadar oldum hala bu lafım yüzünden zaman zaman taşak konusu olmaktayım).hastaneye gelmekle beraber,biraz sakinleşiriz,en azından taşak konusu olan tarihe geçen lafım artık dilimde yoktur.yolda o kadar gözyaşı dökmüşüz ki,artık ağlayamıyoruz da.nihayetinde bir doktor ve yanındaki bir hemşireye emanetiz.benim saçları kesiyorlar o da yetmiyor kökünü de cımbız mıdır nedir bilmem onunla çekip çekip duruyorlar.acıyor ama ağlamıyorum kardeşim işte,gözyaşı mı kaldı ki gelirken.ama o doktor yok mu doktor,yanındaki hemşire ablaya artizlik yapıcam diye,benim üzerimden prim yapma çabasında.niye ağlamıyosun sen.bişey demiyorum.(daha o zamandan tıpa saygımız var,tıp denilince durulur kardeşim bizim oyunlarımızda,pardon pardon raconda)ama doktor manyak ve artiz,yanındaki hemşireye bak hala ağlamıyor diyor,sonunda yine aynı şey,ağlasana oğlum diyor hafif hafif sırıtırak.biz daha o zamanlardan delikanlıyız ya sana inat değil mi ulan ağlamıyorum diyorum içimden,o zamanlar ancak içinden oluyor delikanlılık orası ayrı şimdi.ve ben kendimce o zaman doktorun garip sorusuna daha doğrusu manyaklğına,benim üzerimden prim yapmasına izin vermiyorum.kafada sargı,biraz yaralı,yorgun ama yine de gururlu bir şekilde ayrılıyorum hastaneden.
burdan o doktora sesleniyorum oku bunu oku,gel bir daha sor bakalım o soruyu.korkma korkma tıp denilince hala durulur bizim oralarda.
16 yasindayken,universitenin ilk yilinda, hormon bozuklugu suphesiyle ziyaret edilmis universitemizin jinekologu tarafindan hem de ilk soru olarak:
-Bakire misin?
Daha sonralari bu soruyu alakali alakasiz her turlu sikayet icin gelen kiza sordugu anlasilip ogrencilerin protestolarina dayanamayan Rektorluk tarafindan gorevinden uzaklastirilmistir.
