95 li tıp fakültesi 1. sınıf öğrencisinin gelecek hayaliyle beyninde kurduğu tiyatrodan bir bölüm. bunu hep yapıyor aynı ergen. bırak hocamı dua et de,
hocam kelimesinin; bilgi sahibi, akıl öğreten, öğüt veren kimselere verilen bir isim/sıfat olduğunu bilmeyen, zekasını kapsülde taşıyan pek sevdiğim kardeşimin haykırışıdır.
kendini bu işlerden anlıyor sanan kişidir. e hadi diyelim ki doktor, hocam denmesine sinir olmayan bir doktor. ulan sen kimsin hocam diyorsun adama/kadına? sen asistan mısın, tıp öğrencisi misin? sen oraları tanıyan hademe misin? kimsin ki? hastasın lan sen hasta. beyefendi de, doktor bey/hanım de. ne uçuyorsun?
şamar manyağı yaptığım hasta tipidir. ne hocası lan imam mıyım ben. hoca ne doktor bey diyeceksin kavas. sonra doktorlar neden bizi aşağılıyor ağzımıza sıçıyor diye ağlarsınız. yazık.
