bugünden tek farkı hayatımızda iletişim teknolojilerinin ve sosyal medyanın olmadığı yıllar olmasıydı.
bunun dışında o zaman da bu kadar cahil, bu kadar problemli bu kadar kompleksli bir halktık. yalnızca birbirimizden haberimiz yoktu. ayrıca her dakika birbirimize ulaşmak zorunda değildik. dolayısıyla sürekli paranoya yaşamıyorduk. o yılları güzel hatırlamamızın sebebi bu. ne daha kötüye gittik ne de daha ileriye.
"gelişmekte olan ülkeler" tabirinin içinde kalmak, bir yolculuk sanrısının içinde üretilen yeni batı mallarının tüketicisi olarak varını yoğunu kendini geliştirenlere verip bundan mutlu olmak demektir. o gün de böyleydik bugün de öyleyiz. sadece en büyük tüketici olduğumuz sosyal medyanın yan etkilerinden muzdaribiz o kadar.
kötüyr gitmedik, iyiye de gitmedik, son 20 yılda aldığımız mallar dandik çıktı, o kadar.
sevenlerinin olduğu gibi sevmeyenlerin de olduğu bir yıldır. 90'ların sevilmesi büyük ölçüde kuşağa ve siyasete dayanıyor kanımca gördüğüm kadarıyla. 90'ları sevmeyen gençler de varmış. bu yılların bence garip özelliği aynı dinden olan müslümanların bu yıllar hakkındaki zıt görüşü. şöyle ki rte 90'ları sevmezken, onu dindar sayan genç dindarlar 90'lar'a takıntılıdır. yaşı büyük olanlardan bu dönemi sevenler de sevmeyenler de bulunmaktadır.
paramızın pul olduğu yıllardır. bir devlet düşünün ki 20 milyon liralık banknotları var, rezalet. sıkı muhalif olmama rağmen akp'nin yaptığı bazı başarılı işleri de inkar edemem. karşındaki düşmanın bile olsa hakkını yeme;
Global ölçekte konuşmak gerekirse: Adam gibi yıllardı. filmler, müzikler orjinaldi. Mesela parlıament film müziği çalardı o bile huzurla kaplardı içleri. insanlar çalışmaktan şikayet etmezdi. herkes ürettiği kadar yer içerdi. şikayet edenden çok emek sarf eden insanları görürdük. köylü zengindi. Mal para yapardı. öyle bugün ki gibi kimse servet peşinde de koşmazdı. gösterişten uzaktı herkes. şükretmeyi bilirdi insanlar.
90 ların rüzgarı 2005'ten sonra yerini durgunluğa bıraktı. Filmler kabak tadı vermeye şarkılar eğlendirmemeye başladı. Kapitalizim insanları git gide içine çekti. Borçlar birikti, dünya git gide yaşanılamayacak bir noktaya ilerledi. Artık parası olan da olmayan da mutsuzdu. insanları hırs kapladı 21.yy başlarındayız ve insanlığın hırsı hiç bu kadar arttığına şahit olamamıştık. Şişen borsalar daha fazla kazanma hırsı daha fazla sömürme ve ilerleme.
Dünya eskisi gibi değil. Dünya ve insanlık bunları hak etmiyor bu yüzden insanlar; son 15 senedir yeni bir rüzgar arıyor peşinden gidilebilecek. insanlar mutluluğu hak ediyor.
doğduğum zamanlardır..çocukluğu bu zamanlarda geçmiş olan insanlar illa ki capri sun içmiş ve power rangers izlemiştir..atarideki sirk oyunu da cabası..
