Artık her şehrin babil gibi sodom ve gomorra gibi günah şehri olduğu ikinci milenyumda doksan kuşağının yirmi birinci yüzyılın putu parayla olan mücadelesidir.
biz kişisel hırslarına köle olarak yetiştirilmiş, sevmeyi öğrenmeden büyütülmüş hastalıklı ebeveynlerin çocuklarıyız. Bizler aziz yuhanna'dan öğrendiğimiz gibi tanrı sevgidir demeyi biliyoruz. Fakat eksik kaldığımız nokta tanrı sadece doğanın gizli cennetlerinde, sevgiyi tattığımız anlarda ya da pazar günü klisimizde değil tanrı aynı zamanda bizim şeytanlaştığımız bekaretlerimizi bıraktığımız yataklarda, tanrı bizim söylediğimiz bir yalanda, tanrı bizim kibirli olduğumuz yerlerde ve tanrı bizim paraya taptığımız anlarda. Tanrı bize öğretildiği kadar küçük değil. Tanrı her yerde ve asıl günahlarımızda yanımızda. Ne yapacağımızı izliyor.
Bize öğretileni yaptık daha fazla kadın için daha fazla güç için daha fazla saygı için daha fazlası için hep daha fazla para kazandık. Bu parayı kazanırken ne kadar kirlendiğimizi unuttuk. Öyle zannettik ki bizi kirleten üzerimize sıçrayan çamurdu. Hayır bizi kirleten içimizde filizlenen kötülük tohumlarıydı.
biz sadakatimizden, alçakgönüllükten vazgeçtik yerine tanrının sevgisine ihanet etmeyi, şeytanın kibiriyle tutsak olmayı seçtik. Bugün aramızda kendini özgür hissedenler günah devrinin en tutsak çocuklarıdır. Onlar ayaklarındaki prangaları Özgürlüğe yaklaşmadan asla fark edemeyecekler. siz bu çukura popüler kültür diyorsunuz.
Bu savaşta yaherkes gibi olarak kaybedeceğiz Ya da farklı olarak, doğru olanı yaparak ibrahim'in mirasçıları olacağız. işte buna biz karar vereceğiz. Adete kendi kaderimizi tahin edeceğiz. Özgür irade işte budur.
özgürlük gerçeği bilmektir. Ve tek bir gerçek var. Geriye kalan her şey kocaman kayıplar silsilesi. Bizi özgür kılacak olan gerçeği tanımak isteyenler, çağrıya cevap verecek olan seçilmişlerdir.
