And they're making children
And they're making love
With their old excuses
We are built for reproduction
But I find it soothing
When I am confined
I'm just fearing one day soon
I'll lose my mind
Then I'll lose my children
Then I'll lose my love
Then I'll sit in silence
Let the pictures soak
Out of televisions
Float across the room
Whisper into one ear
And out the other one
Then I'll take my clothes off
And I'll walk around
Because it's so nice outside
And I like the way the sun feels
And when it's dark
I'll call out in the night for my mother
But she isn't coming back for me
Cause she's already gone
But you will not tell me that
Cause you know it hurts me everytime you say it
And you know you're doing the right thing
You must know you're doing the right thing
I have lost my children
I have lost my love
I just sit in silence
Let the pictures soak
Out of televisions
Out of televisions
Out of televisions
Out of televisions
Out of televisions
And they're making children
Everyone's in love
I just sit in silence
Let the pictures soak
Serin bir akşamın başlangıcında, bitmek bilmeyen bir yolculuğa çıkmak için hazırlanıyordu duygular. En çok acı veren anılarla başladı kendini en derin kuyulara ışık hızına yakın bir hızda sokabilmesi için. Çünkü ışık hızını geçerse zaman içinde yolculuk yapmak zorunda kalacaktı ve zaten iğrendiği bu hayatı daha da iğrenç ve çekilmez yapmak istemiyordu.
Bir gün her şeyin biteceğini biliyordu. içinde tarifi mümkün olmayan bir bilinmezlik ve korku vardı. Doğru olan neydi? Söylenenler hiyakelerden mi ibaretti? Hiçbirinin doğruluğu kesin değildi. Yaşayacak ve görecekti. Neyin doğru olduğunu bilmeden doğru olanı yapmak insanın kendisini tanımasından geçiyordu ve bu doğruyu öğrenmesi için daha çok yolu vardı.
