denildikten sonra, "rage, rage against the dying of the light," diye eşlik edilmesi gereken, dylan thomas'ın babası ve ölüm üzerine yazdığı muazzam şiir.
do not go gentle into that good night,
old age should burn and rave at close of day;
rage, rage against the dying of the light.
though wise men at their end know dark is right,
because their words had forked no lightning they
do not go gentle into that good night.
good men, the last wave by, crying how bright
their frail deeds might have danced in a green bay,
rage, rage against the dying of the light.
wild men who caught and sang the sun in flight,
and learn, too late, they grieved it on its way,
do not go gentle into that good night.
grave men, near death, who see with blinding sight
blind eyes could blaze like meteors and be gay,
rage, rage against the dying of the light.
and you, my father, there on the sad height,
curse, bless, me now with your fierce tears, i pray.
do not go gentle into that good night.
rage, rage against the dying of the light.
Dylan Thomasın 1951 yılında, ölmek üzere olan babasına yazdığı, ölümü kabullenmemek ve savaşmak gerektiğini anlatan poets.org sitesinde halen en popüler şiir olan Do not go gentle into that good night şiirinin orijinali ve çeviri denemesi : (INTERSTELLAR'DAKi MICHAEL CAINE YORUMU ÖNERiLiR)
gel, gitme usulca iyi geceye,
yaşlılık tutuşup çıldırsın gün kavuşurken
bağır, bağır öfkeyle ışığın tükenişine
akıllı adamlar, bilseler de karanlığın gerçek olduğunu kendi sonlarında
çünkü onların sözleri sönük kalmıştır, çatallaşıp göğü yaran şimşeğe nazaran
usulca gitmezler geceye, savaşmadan boyun eğmezler
iyi adamlar, yeşil bir koyda, görkemli ve ışıltılı son dalga ile ağlayan
küçük, kırılgan, narin kahramanlıklarının dans edebildiği
öfke duyar, öfkelenir aydınlığın ölümüne karşı
çılgın adamlar, firar eden güneşi yakalayan ve seslendiren
ve onu hayat yolunda üzdüklerini öğrenen, ki çok geçtir
usulca gitmezler geceye, savaşmadan boyun eğmezler
ciddi adamlar, ölümün yakınında, kör eden bir görüş ile gören
ki kör gözler parlayabilir göktaşları gibi ve neşeli olabilir
öfke duyar, öfkelenir aydınlığın ölümüne karşı
ve sen, babam, orada hüzünlü zirvede,
lanetle, kutsa, şimdi beni kızgın gözyaşlarıyla, yalvarırım
usulca gitme geceye, savaşmadan boyun eğme
öfke duy, öfkelen aydınlığın ölümüne karşı.
tarihin gelmiş geçmiş en iyi şiirlerinden biri, üstelik bunu Anthony Hopkins in sesinden dinlemek ayrı bir keyif veriyor. müthiş vurguları ile defalarca arka arkaya dinliyorum yine de doymuyorum.
yabancı dillerde şiir okumaya pek aşina değilim, pek yabancı şair birikimim olduğu da söylenemez. ne var ki bu şiire (veya herhangi bir dizesine) nerede rastlasam hemen açıp tamamını okuyorum birkaç kez, üstelik her okuyuşumda aynı duyguları canlandırmayı başarıyor.
yazarın farklı sınıflardaki insanları, bambaşka hayatları buluşturan ortak paydayı ölüm karşısındaki çaresizliğimiz ve bu çaresizliğe duyulan hiddette göstermesi ve bu hiddeti son bir rica olarak kendi babasında da görmek istemesi gerçekten tarifi zor bir his yaratıyor.
Gitme o güzel geceye usulca
ihtiyarlık yanmalı ve saçmalamalı gün kapandığında;
Öfkelen, öfkelen ışığın ölümünün karşısında.
Akıllı adamlar, bilmelerine rağmen
karanlığa gömüleceklerini sonlarında,
Sözleri şimşek çaktırmamış olduğu içindir ki onlar
Gitmezler o güzel geceye usulca.
iyi insanlar, son defa ellerini sallarlar,
öylesine ateşli bağırarak.
Faydasız işleri, yeşil bir koyda
dans ediyor olabilir ama onlar da,
Öfkelenirler, öfkelenirler
ışığın ölümünün karşısında.
Güneşi uçarken yakalamış olan vahşi insanlar,
Ve öğrenen, çok geç,
yas tuttuklarını onun yolunda,
Gitmezler o güzel geceye usulca.
Kör gözlerin göktaşı gibi alevlenip ve şenlenmesini
Kör eden bir görme gücüyle gören ağır hasta adamlar da
Öfkelenirler, öfkelenirler ışığın ölümünün karşısında.
Ve sen, benim babam, hüzünlü tepede, orada
Yalvarırım, lanetle ve kutsa beni
şimdi acımasız göz yaşlarınla.
Ama gitme o güzel geceye usulca.
Öfkelen, öfkelen ışığın ölümünün karşısında.
Çok sevdiğim bir şiir, ingiliz şair dylan thomas yazmış.
Ruhani bir edası var dizelerinin, çeviri olduğundan mıdır bilmem. Farklı bir dünyadanmış gibi geliyor.
Güzeldir.
