doğum günü sabri özel, vakıfbank, hepsiburada tarafından hatırlanıp kutlanan insan.
siz arkadaşınızın doğum gününü kutlamak için 00:01'i beklersiniz, ilk doğum günü mesajını atarsınız ama aynı hassasiyeti görmezsiniz. ne kötü.
bu yil facebookum kapali oldugundan yalandan da olsa dogum gunum kutlanmadi. biliyordum ki 4 kisi kutlayacakti dogum gunumu. hazirdir buna. ama hazir degilmisim. surprizi filan gectim, insanin o uyduruk "nice senelere cnm" seklindeki duvarda paylasilan samimiyetsiz yazilara bile ihtiyaci oluyormus.
26 yasina gelmis olmanin huznune bir de unutulmanin huznu eklenince, bi acayip oluyor iste insan...
üye olduğu web siteleri dışında kutlama mesajı gelmeyen insandır. başta üzülür, kırılır ama alışır sonra. ben gibi... kimsenin doğum günümü hatırlamasını beklemiyorum. eskiden facebook sayfamı, mail kutumu sık sık kontrol ederdim doğum günlerimde. artık etmiyorum, kimse kutlamayacak çünkü. aile içinde ufak bir kutlama yapılır pastaneden alınan küçük bir pastayla, hepsi bu.
18. yas gunumde basima gelmis olaydir. facebook kullanmadigim icin arkadaslarimin yalandan da olsa kutlamamasi bir de ustune babamin gercekten unutmasi bir de ustune ailenin 3 uyesi disinda ne dayilarimin ne teyzemin ne onun bunun aklina gelmemem baya üzmüştü beni.
edit: 19 ve 20 de unutuldu. insan alışıyormuş. artık üzülmediğim durumdur.
psikolojisi müsaitse, kendini çok kötü hissedebilecek insandır. olsundur, uludağ sözlük yazarlarını sözlük unutmuyor hiç değilse. hatta üşenmemiş, yaşadığım günleri saymış, bir de (bkz: elmek) yollamış. (bkz: daha ne olsun)
