Yine başrolde müziklerin olduğu bir tony gatlif filmi. Zira (bkz: exils)deki müzikal harikalık bizim topraklarımızla harmanlanınca daha da artmış.
Daphne Patakia'nın karakterine kattığı gerçek çekicilik ve şaşırtıcı öz farkındalık olmasaydı, kolayca tahammül edilemez bir klişe enkaz haline gelebilirdi film. Ama onun hiçbir şeyden özür dilemeyecek kadar özgür ruhlu bir çocuk olarak gösterilmesi inanılmaz keyifli bir hale getirmiş filmi. Tony Gatlif’in geleneksel ifadesi sanırım bu. Farklı olan Herkesi reddeden bu dünyada, sürgün olmanın iç karartıcı anlamları üzerine kafa yormadan önce, saf sevinç anlarıyla izleyicinin keyif almasını sağlamak.
(bkz: istemem babacığım) türküsünün olduğu sahneyi bir milyon kere izleyerek, bu keyfi en üst seviyede hissettim. Bana hitap eden 4/4’lük bir film.
yunanistan türkiye ortak yapımı dram filmi. yönetmenin filmlerinde dönemden ve dönemin sorunlarından birer sahne veya replikle de olsa bahsetmesi senaryoyu daha gerçekçi yapıyor benim gözümde. müzikler çok hoş ama fazla ve anlamlandırmakta zorlanılan sahneleri vardı benim için.
tony gatlif'in büyük bir bölümü istanbul'da çekilen, birbirinden güzel dans ve müzikler eşliğinde yine adeta bir müzikale dönüşen filmi. ''djam'' adlı yunan bir genç kız ve fransız arkadaşının istanbul'dan paris'e uzanan yolculuğunun anlatıldığı film yine kendine özgü yönetmenin klasiklerinden biri olmayı başarmış.
film, daphne patakia'nın oyunculuğu ve işveli, cilveli dansları ile yine çok güzel bir yol hikayesi. neşenin ve hüznün bir arada olduğu rembetiko müzikleri eşliğinde gatlif'in gözünden istanbul görüntüleri izlemek isteyenler için harika bir film fikrimce. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1804513/+
Film neşeli ona kesinlikle süphe yok. Müzikal olarak izlense inanılmaz keyifli olur diye düşünüyorum. Yine de üzerine düşünülmesi gereken çok fazla konu başlığı bıraktığına şüphe yok. Ufak bi beyin fırtınası yapalım.
türkiye-yunanistan ortak yapımı harikulade bir tony gatlif filmi. türkiye'de "aman doktor" adı ile yayınlanmış. Fakat djam filmde başkarakterin adı. izlediğim yunan filmlerinde türk kültürüyle benzer pek çok kültürel pratiklere denk geliyordum. bu film ise bu ortaklaşalığın en güzel örneklerindendir belki de. Djam’ın üvey babasının bir isteği üzerine gerçekleştirdiği istanbul yolculuğunu ve bu yolculukta başına gelen olayları aktarır film.
rebetikonun eşsiz güzellikleri film boyunca karşınıza çıkar, büyük neşe verir izlerken.
son zamanlarda izlediğim en keyifli filmdi diyebilirim. film daha en başından büyük bir neşe ile karşılar sizi djam'ın rebetiko eşliğinde dansıyla.
djam'ın özgür ruhlu oluşuna, dans edişine, enerjisine hayran olmamak elde değil.
