evet, tiyatral keyifler silsilesine sonsuz saygı duysam da bertolt brecht ve şekspir semalarına yol aldığım her an (isimlerini zikretmek dahi yetiyo aslında) mutlu olsam da bu eşik eğreti duruyor. neden mi? tamam tiyatrocularda ekmek parası icabı filmde dizide oynasın, lafımız yok. fakat bir iki tiyatral rol yapıldığında, katıksız rol kesildiğinde konu mutlaka buraya uğruyor. bir anda, kişinin dizideki performansının hatta dizinin önüne geçen bir tavır görüyoruz. o var ya o zaten tiyatrocu mırıldanışı duyuluyor gaipten. bir üst mertebenin altı çiziliyor. adam tiyatrocu beyler vaziyeti doğunca ister istemez tiyatroya ve onun içerdiği entelektüel tavra antipatik bakmaya başlıyorsun. neyse canım varsın üst mertebelik halk tarafından bahşedilmiş olsun tiyatro ruhu brecht semaları iyidir iyi diyelim gene de.
