dizilerde bu durumu yaşamasam da filmlerde pek sık yaşarım. Bunun etkisinden hala kurtulamadıgım filmler de var. Nietzsche ağladıgında, Ali'nin Sekiz Günü, Modigliani, Vaviyen, kutsal yürek vb.
Christopher Nolan filmlerine verilen "genel ad"dır..
film bittiğinde ters köşeye bile yatamazsınız çünkü final o kadar hızlı ve şok edici gelir ki penaltılarda topa hamle yapamayan kaleci misali kalakalır, topu ağlardan çıkartırken hayatın anlamını tekrar sorgularsınız..
aha ben işte. ulan geçen öyle bir zaman geçer ki yi izliyim dedim izlemez olaydım. o osman yok mu o osman. velet psikilojimi bitirdi. onun yüzünden ortalarda vuğma bana vuğma bana diye geziniyorum. manik depresif etti beni velet.
