hastasıyım. eskiden bu sahnenin en karizmatiklerine tanık olmak için amerikan filmlerini izlemek gerekiyordu. artık çok şükür türk dizilerinde bile kralı var.
normalde nedir? açar konuşursun. konuşman bitince ''eyvallah hacı kendine iyi bak, görüşmek üzere, anangile selamlar, ufaklığı benim için öp, hadi gömdüm'' falan der kapatırsın. hadi olmadı ''hadi görüşürüz'' dersin. ama mutlaka telefonu kapatacağını belli edersin değil mi? hadi onu da yapmadın muhabbeti bitirirsin. ''tamam, anlaştık'' ve sair dersin, öyle kapatırsın.
ama bu sahnelerde öyle mi? adamlar konuşmanın en heyecanlı yerinde telefonu kapatıyorlar, bir allah'ın kulunun da gıkı çıkmıyor. bir karizma rüzgarı da esiyor öyle olunca.
adam ''yarın, yemekte'' deyip cevap bile beklemeden şrank diye kapatıyor telefonu. karşı taraf da ''ulan ne yemeği, nerede yiyecez, saat kaçta gidicez'' hiçbir şey sormuyor. o da kapatıyor telefonu. bir bakıyorsun ertesi gün bir restoranda oturmuş öğlen yemeği yiyorlar. hey maşallah.
ben bunun binde birini yapsam ''hacı ne diyordun, telefon kapandı herhal'' diye on saniye içinde aranırım. sonra, vay efendim neden karizmatik olamıyorsun? bırakıyor musun?
