ilk akla gelenler, onur gökşen ve angutyustur. diz üstü yazarlar, sokağın çocuklarıdır, ve hepimizden bir şeyle paylaşırlar yazılarında. son dönem yazılan kitaplara, özellikle romanlara bakarsanız, kurgulanan hikayelerde ki kahramanlar, iyi eğitim almış, harika işi, parası olup da, sahip oldukları kalbur üstü hayattan sıkılıp, depresyona girmiş , kıçına rahat bahmış tiplerin, abidik kubudik arayışlarıdır.küfür etmezler,ha sikktir lan bile demezler, entel dantel ağızlarıyla, hayatın anlamı aramaya kalkarlar. bi siktirin be diyorum populer ve elitis yazarlara, sokağın, derdin, tasanın ve piçliğin sesi diz üstücülere iyi ki varsınız diyorum. hayatın içinden olduğunuz ve bizlere ses verdiğiniz için.
