çünkü bilirsin ki sen kahvaltıyı bir muz, bir armutla geçirmiş, öğlene kadar sadece sigara ve su içeçek, öğleyin de bir tane sikimsonik salatayla akşamı bekleyecekken dışarda birileri devasa hamburgerleri, patates kızartmalarını, kebapları, pizzaları ve her türden şahane yemeği götürüyordur.
motivasyon çok önemli, nefis çok önemli.
ama zor hacı valla zor.
aslında insan alışıyor ama alışma süreci zor. hatta karşında dana gibi yenilmesi bile etkilemiyor alıştıktan sonra ama o zamana kadar denenen çözümler parmak ısırtır.
müzik dinlemek, kitap okumak, salak saçma evlilik programlarını veya rastgele bulunan filmleri izlemek... geniş ve çözüm üretmeye pek yakın olmayan bir yelpaze.
hele ki yemek yapmayı ve yemeği çok seven, ayrıca mesleği de bu olan biriysen.
e şimdi diyeceksin ki bu ne perhiz bu ne lahana turşusu...
ulan bütün gastronomlar da ümit usta olacak değil ya.
zaten zor olan fark yaratmak ehehe... diyip bu brain masturbation faslını kapatıyorum.
