Bir günlük tutarsa insan oraya içinden gelen herseyi yazar gercekten de bu böyle. Okudugu okuldan nefret ettigi iş arkadasina. Sacma bbulduğu arkadas hikayesinden sevipte soyleyemedigi kiza/cocuga kadar hersey serbesttir orada. Ben en çok acı cekmisim yazarken ne kadar da istemisim oysa ki ; istedigim yerde istedigim insanlarla calisabilmeyi...
Olmusta nitekim simdi...
Cok istemisim soyleyebilmeyi sen uuyurken dökülmüs kelimeler kaleme susturmus hep beni..
Ne sen anlamissin beni, ne de aslinda ben seni.
Hep sanmisim emin gibi; diyememisim yazmisim.
O gunde yazmistim sana, anlamani bekleyip 4 yil olmus daha 10 20 30 yil olur belki, guler gecerim ara ara yaptigim gibi.
Ama ggariplik bu ne siz soyleyebilirsiniz bazen baziseyleri.
Ne de o soyler duymak istediklerinizi...
