bireylerden oluşan toplumun, bireyi nasıl yok ettiğinin resmidir. nasıl bir çelişkidir bu ve nasıl uzak kalır zihinden. ben olmazsam toplum olmayacak ama gel gör ki toplum, kendisi için 'ben'i eliyor.
tanık olduğum bir ana-kız sohbeti(kavgası diyelim)ni hatırladım. kız isyanlarda ve annesine bağırıyor. anne sakince 'sen benim neremden çıktın unuttun mu zilli. tutmuş beni beğenmiyor!' dedi. bu da böyle bir şey. 'ben' olmasam olamayacak olan, 'ben'i beğenmiyor amk. yok babaymış, yok toplum yadırgarmış, yok insanı yaşatmazlarmış, dedikoduymuş vs. o siktiğim toplum neyi doğru yapmış da, kendinde yargı hakkı buluyor anlamıyorum. bir grup ahmak kahvede siktiriboktan dedikodu yapıyor diye, kalkıp çocuğumu vuracam! kafanızı sikim sizin.
bu toplumda eşcinsellere yaşam hakkı zaten verilmiyor. aşağılanıyorlar, dışlanıyorlar. sadece kendileri değil bütün çevreleri hor görülüyor. en cahilinden en bilgilisine her babanın ağırına gidebilecek bir durum bu.
tabi ki yapılan her şekilde yanlıştır. ama bu baba diyarbakırlı olmasa bu kadar tepki görmeyecekti ilginçtir.
bu olay diyarbakır da olduğu için cinayetle son bulmuştur. oradaki insanlardan böyle olaylara normal tepki vermeleri beklenemez. cahillikleri her daim ön plandadır.
Kendimi o babanın yerine koyuyorum. Diyarbakır gibi bir yerdeyim. Yine anlamlandıramıyorum, yine anlamlandıramıyorum. 14 kurşun sıktığın kişi senin oğlun. Canından bir parça. 14 kurşun ne demek? insanlıktan çıkmış bir adam bunu yapabilir sadece.
Adama kahvede selam vermesinler, konuşmasınlar. Ailesini de alıp başka bir yere gidebilir ya da oğluyla bir daha görüşmek istemeyebilir. Buna saygı duyulabilir. Adamın kendi kararı görüşmek istemez. Ama 14 kurşun sıkarak öldürmek?
eleştirirken kendini o adamın yerine koymamaktır. o bir baba, biliyor musunuz evladını ne zor şartlar altına yetiştirdi, ne hayallerle büyüttü, biliyor musunuz ne hayallerle okuttu oğlunu, biliyor musunuz lan allahsızlar; gece ateşi çıktığında onu sabaha kadar bekledi, biliyor musunuz onun bir yeri acıdığında kalbinin söküldüğünü.
şimdi buradan yazması kolay. kim bilir o zavallı adam kaç defa oğlunu ikaz etti, kim bilir kaç defa çevrenin baskısına geldi. şimdi siz burada atıp tutuyorsunuz ya düşünün bakalım aynısı sizin başınıza geldi ne yaparsınız, üstelik diyarbakır gibi bir yerde. ne kadar da hümanist kesildiniz amına koyim, ne kadar da insan oldunuz lan birden. o toplumun baskısıyla, çenesiyle yaşanmayacağını bilmezsiniz lan siz. ancak klavye başında yazın durun.
adama kahvede selam vermezler, adamın götünden kan alırlar kan.
farkındamıyız bilmiyorum ama toplumsal yönden onur kırıcı, aşağılayıcı, kimliğe mal edilmemesi gereken ne kadar olay varsa, çoğu yazarın ağzzında aşırı öfkeyle birlikte kusulan bir yaftalama salyası var.
"vay amına koyayım bütün diyarbakırlılar böyle işte" demeye getirilmeye çalışılmış düşünceler birbiri ardına gidiyor.
ulan orada bir genç ölmüş ister travesti olsun ister gay farketmez.
anlatmak istediğim şey şu ki;
bizi üzen şeyin, bir insanın katledilmesi konusu olması gerekirken,
etnik kökenlere dayandırılan haberler ve ölümler sevincimiz olmuş.
belkide gerçekten insanlık artık son bulmuş.
oğluna yardımcı olabilecekken * onu bu şekilde öldürmeyi seçmiş babadır. tamam, o çocuk eşcinseldir ama babası da ibnenin önde gidenidir. kıymetini bilemeyecekse insanlar çocuk yapmasın abi ya !
tamam her ne kadar saçma olsa da yaşadığımız toplumun yüzde 90 ı eşcinsel bi insanı kabul etmiyor. nasıl kabul etsin ki alevileri bile öldürenlerden du derecede bi ''farklılığa'' tolerans göstermesini bekleyemeyiz. ama bu 17 yaşında gencecik bi insanın hayatının elinden alınabileceği anlamına gelmez. bu düpedüz homofobiyi hayat felsefesi edinmektir. bunu yapan insanın erkekliği elinden alınsa bile yetmez ama onun için büyük bi acı olur.
geri beyinliliktir. hadi bunu da geçtim, gaddarlık ve insaniyetten yoksunluktur. bir insan oğlunu nasıl öldürür lan? isterse lezbiyen olsun evlat bu. kaldıramayacağın bir durumsa kov gitsin tabi aynısından 120 tane daha yaptığı için ölse ne fark eder adama.
içine soktuğumun töresinin arkasına sığınarak sözde namusunu temizleyen baba, kendi tohumladığı ve kimbilir hangi sebeplerle eşcinselliği tercih etmiş oğluna 14 kurşun sıkmıştır. ardından öldürdüğü oğlunun cansız bedenini bir yol kenarına bırakarak kaçarak ise zaten insan olmadığını ispatlamıştır. dolayısıyla bu cinayetin arla namusla yakından uzaktan hiçbir alakası yoktur. eşcinsel olduğu için çocuğunu katleden bu şerefsiz adam hiçbir cinsi temsil edemez.
Mürekkebin akmadığı yerde kan akıyor sözünü akla getiren hadisedir. Burda asıl nokta babanın Diyarbakırlı olması ya da 14 kurşun sıkması değildir kanımca.Önemli olan bir babanın öz oğlunu öldürebilecek kadar gözünün dönmesi oğlundan vazgeçmesidir. Belki Diyarbakırda olması yaşanılan çevreyi ,geleneği , adeti anlatması bakımından yeterlidir ama ne olursa olsun insan canından daha değerli hiç bir şey yoktur dünyada. Buna rağmen bu babayı herhangi bir sebeple haklı kabul eden insancıklar da var hala. Yok hadis şöyle der böyle der diye bir şeylerin arkasına sığınarak öldürmeyi haklı göstermeye çalışan zihniyet söyle bakalım dünyada hangi din vardır ki öldürmeyi emretsin?Sen nasıl bir insansın ki 2012 türkiyesinde hala gelip bunu savunabiliyorsun.Adına cahillik deyin bağnazlık deyin canilik deyin fark etmiyor giden bir can var sonuçta. Ve ne yazık ki insanlık bu cana ağlamak yerine, bu cana kıyanları sırtına almaya çalışıyor iç acıtan da sanırım bu.
