bugün haberini okuduğumdan beri gündüz aldığım güzel haberlerimle oluşan tebessümüm gitti,gelmek de bilmiyor.. bu toprakların gerçeklerini yüzümüze en acı şekilde çarptığı için belki de. en katıksız en net biçimde, öldürülmeye çalışılmakla.. en çok canımı acıtan daha nicesinin olması, kimi toprak altında; babası, kardeşi, bir akraba kurbanı ama faili meçhul hala.. kimisi adı yaşayan olan birer ölü eminim, savaşsız esirler.. ve eminim hepsi hepimizden daha temiz daha masum.. bazen diyorum, kadınları da alsınlar savaşa,askere her ne ise, 'ya da' erkek gücü denilen tüm işlere, sonra ne bileyim otobüste orda burda yer de vermesinler varsın kibar da davranmasınlar, şartları eşitlesinler varsın, ama artık öldürmesinler, yeter ki öldürmesinler.. yaşam hakkı ya bu.. bir karıncanın olduğu kadar.. ama bu coğrafya acı dolu, kan dolu, gizli gözyaşları dolu.. vicdan mı? bu dünyadaki en değerli hazine, azlığıyla..
