benim tum omrumde en keyif aldıgım diyalog eski esimle yasandı:
simcik biz asostaydık bas basa. yeni evliydik.
sahilde gece kimse yokken uzandık. el ele tutustuk. yıldızları izlemeye basladık.
eski esim kova erkegi. aydaki krater onun sokaktaki cicekten daha cok ilgisini ceker.
bana galaksiyi, gezegenleri filan anlatmaya basladı. su su, bu bu filan diye. hatta bir gezegen varmıs, kotu bir koku yayıyormus gibi diger butun gezegenler ondan kacıyormus. ben dedim ki ben o gezegen olsam sen de benden kacar mıydın? o da dedi ki ben yanına gelir, yan gezegenin olurdum. ihih. opustuk o an.
velhasılı su an o kadar mutluyum ki olsem eksiksiz olurumluk anım hayatımdaki benim buydu.
