atom heart mother ile başlayan müzik ötesi yolculuğun a momentary lapse of reason ile bittiğini sanarken imdadımıza yetişen içinde high hopes u barındıran pink floyd albümü. roger waters sız da pink floydun müzik ötesi işler başarabilceğinin göstergesidir. ama unutmamak gerekir ki * roger watersız bir pink floyd pink floyd değildir.
adını bazı güzel şeyleri borçlu olduğumuz douglas adams'ın koyduğu, bazı kendini bilmezlerin roger waters'ın final cut'ı ile eş değer tutmaya çalıştıkları, david gilmour'un fersah fersah uzaktan olsa bile etkisini duyabileceğini bir pink floyd albümüdür.
misal, wearing the inside out'da richard wright ağabeyimiz piyonosunu konuşturur, her ne kadar öyle olmasa da bana göre gayet erotik sesler çıkar ortaya, rahatlatabilir parçadır. lost for words da gayet hoş bir şarkıdır, bilhassa david gilmour'un yepisyeni albümündeki * çoğu şarkıya benzer. what do you want from me de sevgilisine layık olamadığını düşünen ve bunu artık paranoya yapmış bir adamın sevgilisinden hiçbir şey yokken "lan, cidden diyorum, ne istiyosun benden?" demesini duyar gibi oluruz.
geneli david gilmour'un on an island ile benzer olan, ve yine geneli harikulade olan supreme bir albümdür.
Gilmour un bu albümdeki özellikle birkaç şarkıda genel olarak bazı eski dostlarına cok güçlü ve derin göndermeler yaptığı gözlenebilecek olan pink floyd un son ve benim için wish you were here dan sonraki en güzel albumu.**
Aşagıdaki sözler poles apart şarkısının bır kısmının türkçe tercümesidir:
"hey sen... hiç neye dönüştüğünü farkettin mi?
ve görüyor musun, kaçtığın bir tek ben değildim
onca zamandır biliyordun da hiç rahatsız etmedi mi seni
ben gözlerinin çeliğine bakarken körlere kılavuzluk eden sen"
Asagidaki sozler ise lost for words sarkisindan alinmis bir kisimdir.
"karanlığın gözlerini kavurduğunu anlamıyor musun?
asma dalları kapını dışarıdan örüyorken
izole bir dünyaya sıkışıp kaldığın,yumruklarınla yerleri dövdüğün doğru mu?
o zaman ben açıyorum kapımı düşmanlarıma ve soruyorum : geçmişi temizleyebilir miyiz?
oysa onlar bana s..tir olup gitmemi söylüyorlar....
bilirsin işte...hiç başaramayacağız..."
Bu sözlerle beraber high hopes un bütün sözleri aklınıza gelsin ve ben de sizi kafanızda kurmuş oldugunuz iki bilinmeyenli denklemi cözmek üzere yalnız bırakayım.*
15. yılı nedeniyle, nick mason ve david gilmour'un eşliğinde bir radyoda pink floyd adına özel bir hafta adanacak pink floyd son efsane albümü. Bu sene aynı zamanda the wall'un da 30. yılı ki umarım bu efsane albüm kapsamında da birşeyler yapılır...
kapağında, birlikte görüldüğünde tek bir başı oluşturacak şekilde, bir birine bakan 2 devasa büstün bulunduğu pink floyd albümüdür.
booklet'inde de aynı temayı devam ettiren ilustrasyonlar yer alır.
ortaokul yıllarımda pink floyd'la tanışmama vesile olduğu için de kalbimde ayrı bir yeri vardır.**
tarih boyunca müzikalite olarak yaratılmış en güzel şarkıları içinde bulunduran pink floyd albümüdür. son albümleridir. son şarkısı high hopestur. son sözleri forever and everdır. son sözlerden sonra david gilmour lap steel gitarıyla olağan üstü bir solo atmaktadır.
Hala sebebini tam olarak çözememiş olmakla birlikte açık ara en sevdiğim Pink Floyd albümüdür. Her şarkısı alır beni götürür kendi hikayesinin içerisine. Birazda kendi bilinçaltımda oluşmuş hikayelerimi bu şarkılarla pekiştirdiğimde artık dünyada değilimdir, çoktan başka diyarlara gitmişimdir. içimdeki David Gilmour hayranlığı ikiye üçe katlanıyor her dinlediğimde.
Dostlar bu albümü baştan sona dinlemeden ölmeyin sakın. Ama üşengeç arkadaşlar için, nasıl şarkılar var ki acaba ya içinde diyenler için trailer niyetine; coming back to life ve high hopes önerebileceğim güzide şaheserlerdir.
Tüm arkadaşlarınıza önerin, dünyadaki bu büyük nimetten mahrum kalmasın yavrucaklar.
hakikaten nedensiz bir biçimde en sevdiğim pf albümü. gilmour baba'nın vokallerinden olabilir, albümün tarifsiz samimiyetinden olabilir, lost for words'den olabilir, efsane veda high hopes'da var tabi.
pink floyd'un 1994'te çıkan albümüdür. richard wright, wish you were here'den sonra ilk kez bu albümde şarkı yazmıştır. şarkıların çoğunu gilmour yazmıştır. albümün son şarkısı olan (bkz: high hopes) dinlenmesi gerekli olan bir şarkıdır. grup "marooned" şarkısıyla "en iyi rock enstrümantal performans" dalında grammy'ye aday olmuştur ve müzik hayatlarının tek grammy ödülünü almışlardır.
albüm 11 şarkıdan oluşur ve şarkı listesi:
1. "cluster one" enstrümantal david gilmour, richard wright 5:58
2. "what do you want from me?" gilmour, polly samson gilmour, wright 4:21
3. "poles apart" gilmour, samson, nick laird-clowes gilmour 7:04
4. "marooned" instrumental gilmour, wright 5:29
5. "a great day for freedom" gilmour, samson gilmour 4:17
6. "wearing the inside out" (lead vocals: richard wright and david gilmour) anthony moore wright 6:49
7. "take it back" gilmour, samson, laird-clowes gilmour, bob ezrin 6:12
8. "coming back to life" gilmour gilmour 6:19
9. "keep talking" gilmour, samson gilmour, wright 6:11
10. "lost for words" gilmour, samson gilmour 5:14
11. "high hopes" gilmour, samson gilmour 8:31
High hopes nedeniyle en sevdiğim pf albümüdür en kısa sürede d&r da aratıp temin edeceğim ayrıca pink floydun bu albümden sonra dağıldığı sanılsada grup 20 yıl sonra 2014 te the endless river i çıkartmıştır albüm kapağıda bir o kadar harikuladedir.
abbey road studios, astoria, britannia row stüdyolarında kaydedilen 1994 emi music çıkışlı pink floyd albümü.
Albümün mixleri david gilmour ve chris thomas, Master kayıtlarını doug sax, james guthrie, albümün tüm hazırlığını ise diğer pink floyd albümlerden hatırlayacağımız steve o'rourke yapmıştır.
Bu albümün önemli olmasının en büyük nedeni içersinde coming back to life, high hopes gibi şarkıları barındırmasından ziyade gruba ilk müzikal grammy ödülünü kazandıran ilahi mucize marooned ın olmasıdır.
28 mart 1994 te raflarda yer bulan divison bell in bir diğer güzelliği ise albüm kayıtlarında eşlik eden orkestranın kayıtlarını steve mclaughlin in almasıdır.
wish you were here albümünden sonra en gerçek "pink floyd" albümüdür. animals, the wall ve the final cut albümlerinin üçünü ne kadar sevsem de roger waters 'ın solo albümlerine daha çok benziyor. müzikal olarak söylüyorum bunları tabi ki; yoksa söz yazma konusunda david gilmour, syd barret ve roger waters' ın yanına bile yaklaşamaz.
