mekanı cennet olsun yazarı.
ölümü üzerine kendimi derin kederlere salmama neden olan yazar.
tanımasam da etmesem de,
üzülüyorum...
birgün hepimizi bulacak bu ölüm,
biliyorum.
hiç tanımadım ditty i bir iki kere entrylerine rastlamıstım sadece ama bu allahın belası haberi gördügümde o kadar cok üzüldüm ki, allah rahmet eylesin, ailesine ve tüm sevenlerine sabır versin.
hiç tanımamış olmama ragmen haberi duyunca içim bi cız etti. cok tuhaf en son yazdıkları iste ortada kendisi yok. söyle bir düşündüm " dünyanın ne kadar yalan oldugu gerçegini bir kez daha tattım". sonra aklıma su güzel söz geldi. allah rahmet eylesin , mekanı cennet , ruhu sad olsun.
gelişmeler kısmında aldığım haberine üzüldüğüm, hakkında hiç birşey bilmediğim yazardı. mekanı cennet olsun. uludağ sözlüğü öteki tarafta en iyi şekilde temsil ettiğine inanıyorum.
ditty ile hiç mesajlaştım mı sözlükten hiç bi entrysine bayılıp sukelayı bastım mı ya da yoksa seri eksi vereni ben miydim bi fikrim yok. evet her zaman her yerde günü her saati her dakikası hatta her saniye ve salisesi bi yerlerde ölüm kokuyor.
belki sacma tanınmayan bilinmeyen için agıt yakılması, içinin burulması, bogazından gecmeyen tükürügü yutma cabası. belki yalancı! ama gerçek olan şu; çevrende, yakınında birileri ölünce anlıyor insan ölüm denen kefaretin er ya da gec gelecegini. onun evveli hele de sözlükte herşey o kadar laylaylom o kadar tırıs ki.. gerçekçi değil hiçbirşey. ölüm bu tüm diğerlerin yanında hiç yokmuş gibi geliyor sözlükte.. var ya bi ilkokul şarkısı; orda bir ev var uzakta gitmesek de görmesek de o ev bizim evimizidr.
öle bişey işte. var bi yerlerde.. kaçsak da kabullenmesek de bizim.
Kendini tanımazdım, yine de bu genç insanın ölmesine üzüldüm. allah rahmet eylesin.
işte budur üstat bölümündeki #3392991 nolu entry dikkatimi çekti.Sanki öleceğini sezmiş...
yüzyüze tanışmak, hatta sözlük üzerinden mesajlaşmak şöyle dursun, bir kere bile entrylerini okumuşluğum yoktu. bu hayattan vazgeçişine, sessiz sedasız gidişine, üstelik bu kadar gençken gidişine... yaşamaması gereken onca insan varken yaşaması gerektiğini şu başlık altında yazan bir iki entryden bile kolayca çıkardığım bu insanın veda edişine... çok üzdün beni be...
mekanın cennet olsun.
söylenemeyen o kadar çok şey var ki senle ilgili...
keşke kalsaydın da ben senden haberdar olmasaydım yine. seni böyle tanımam çok kötü oldu be ditty...
ondan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak... gelişmeler butonunu yanarken gören herkes artık korkarak tıklayacak.. onu hatırlayacak.. hiç tanışmadık, mesajlaşmadık da.. hatta entrylerini bile sanırım şimdi okuyorum ama gittiği yerde en güzel şeylerin onu bulması dileklerimle..
kendisini tanımıyorum, şu ana kadar ne bir entry'sini gördüm, ne de şu ana dek adını duydum. ama yinede insanın içinde hafif bir burukluk, üzüntü kalıyor. fakat entry'lerine bakılırsa sözlük eğlenmeyi bilen bir yazar kaybetmiş.
tanıyan tanımayan herkesi üzmüştür. belki de genç bir insana yakışmadığı içindir yada ansızın beynimize saplanmış bıçak gibi. işte tek gerçeğe ulaşmış bir insan daha.
vefatının ardından üzüntüden, çaylak modundan çıkabilmem için en az girmem gereken on entry yi tamamlayamadığım, hiç tanımadığım ama gerçekten moralimin alt üst olmasına sebep olan sözlük arkadaşımız, sırdaşımız.
seni belki hiç tanımadım, hadi kendine iyi davran.
