ikinci nesil yazar. kaçıncı nesil olduğunu kendisinin de bilemeyeceği (fakülteyi sekiz yılda bitirdiğinden belki *) avukat. bir ara sözlüğe hukukla ilgili çok entry girdiği için nick altına genelde bu yönde yazılar yazıldığını görüp diğer entrylerinin gölgede kalmasını istemediğinden elinden geldiğince geniş bir yelpazede yazmaya çalışan, sözlüğü çok seven, bilgi içerikli entryleri biraz ön planda olsa da aslında geyiğin dibine vurmaya bayılan, şimdilerde ikinci total kalça protezi ameliyatını olmuş, yanı başına koyduğu bilgisayarıyla bütün gün sözlükle oyalanan, birazcık da bu istirahat nedeniyle gammazlık faaliyetlerine biraz daha fazla yönelen * , kendi halinde yazar kişi.
hayat ne kadar garip... gece gece canım sıkıldı sözlüğü açtım. gelişmeler butonunu yanar görünce yine salça efendi yazarlarla olan bir derdini iki gün önceki gibi komik bir dille kendi üslubunca anlattı heralde diye geçirdim içimden. okudum... ditty tanıdığım bir yazar değildi. yine de içim buruldu. birbirini tanımayan binlerce kişiden oluşan kocaman bir aileydik bu sözlükte ne de olsa. ditty de ailenin bir üyesi...
neyse hakkında diğer yazarların döktüğü duyguları okuyayım dedim, arabaciarabayatasget'in verdiği linki gördüm tıkladım... http://www.uludagsozluk.c...869_070121170907_asla.bmp allah rahmet eylesin rahmetlinin resmini görünce ben bu adamla konuşmuştum be sözü döküldü istemsizce dudaklarımdan. aradım taradım buldum sözlük içinde. 9 Aralik 2007'de facebook'un zararları başlığına "alacaklılarınız sizi eliyle koymuş gibi bulabilir" yazmışım o da bana "ha ha çok iyi fikir ya , kaçak icra takibi borçlularımı facebook'la bulabilir miyim acaba. sırf bu yüzden üye olabilirim bak şu illete * " diye mesaj atmış... ordan hatırlıyorum bu yüzü. hayat cidden çok garip. can sıkıntısını biraz olsun gidermek için girdiğin bir internet sitesinde adını bile bilmeden bir konuda görüş paylaştığın bir adamın öldüğünü okuyup, onu resminden tanıyıp üzülüyorsun. gerçekten garip... garip ve yürek burkan.
mekanın cennet olsun tanıyamadan kaybettiğim dostum.
derler ya, sözcüklerin boğazda takılı kaldığı anlar diye... Hani ne diyeceğinizi bilemezsiniz.
Tanımadığınız biri bile olsa, sözlükte entrylerine rastlayıp bol bol okuduğunuz, artı oy verdiğiniz bir yazar ise bu kişi, sizi gerçekten üzer... Toprağı bol, mekânı cennet olsun. Allah rahmet eylesin.
Bu arada, şahsi fikrim merhumun ismi ve nickinin "Unutulmayacaklar" ya da buna benzer bir başlık altında Uludağ Sözlük kadrosu altında yazılmasıdır. Eminim ki bütün sözlük yazarlarımız bana katılacaklardır.
ditty ile hiç mesajlaştım mı sözlükten hiç bi entrysine bayılıp sukelayı bastım mı ya da yoksa seri eksi vereni ben miydim bi fikrim yok. evet her zaman her yerde günü her saati her dakikası hatta her saniye ve salisesi bi yerlerde ölüm kokuyor.
belki sacma tanınmayan bilinmeyen için agıt yakılması, içinin burulması, bogazından gecmeyen tükürügü yutma cabası. belki yalancı! ama gerçek olan şu; çevrende, yakınında birileri ölünce anlıyor insan ölüm denen kefaretin er ya da gec gelecegini. onun evveli hele de sözlükte herşey o kadar laylaylom o kadar tırıs ki.. gerçekçi değil hiçbirşey. ölüm bu tüm diğerlerin yanında hiç yokmuş gibi geliyor sözlükte.. var ya bi ilkokul şarkısı; orda bir ev var uzakta gitmesek de görmesek de o ev bizim evimizidr.
öle bişey işte. var bi yerlerde.. kaçsak da kabullenmesek de bizim.
yazarlar ölmez gibi gelirdi bana. ne bileyim sanki hepsi default olarak her sözlüğe girdiğimde kedi köpek gibi kavga ettiklerini gördüğüm ve bilgisayarımı kapatmamla birlikte hayatımdan da çıkan bünyeler olarak algılardım. daha önce de geyiği dönmüştü bunun. ölümün bile ti'ye alınıp buna üzülen insanları sazan durumuna düşüren elemanlar beni iyice tiksindirmişti bu alemden. neyse.
bir daha hiç online olmayacağını bilmek tuhaf, bir daha numarasının kayıtlı olduğu telefonları çaldırmayacağını bilmek tuhaf. bir anda sonsuz kavgalar yerini sessizliğe bırakmış gibi. belki de her şey yalandır ölüm haricindeki. kaç yıl ki ömür zaten? sonsuzluk ölümle birlikte başlayacakken.
tanımadığım birisi. acaba tanıdığım birisi olsaydı şu an ne düşünürdüm, ayrım yapmalı mıyım ki? önemi yok. klişe bir laf var; "o şimdi yukarıda bizi izliyor" diye. ben de yazmak istedim. sana selam etmek istedim, hiç tanımadığım hâlde.
birgün vefat edip şu dünyayı terk edersek arkamızda yüzümüzü görmeyen, adımızı sanımızı bilmeyen yüzlerce insanın bize ve manevi varlığımıza sahip çıkacağını gösteren insan. mekanın cennet olsun abi, tanımıyorum ama şu an dudaklarımdan dökülen fatiha aziz ruhunadır.
şu 2 günlük dünya da bir başlık uğruna ayarlaştığım yazar. ne kadar mahcubum bilemezsin ditty.. o mahcubiyetim yüzümden yerinin cennet olması adına bolca dua okuyacağım... mekanın cennet olsun. bir şey yazamıyorum. bir görsen halimide dalga geçebilsen benimle birazcık.. ne bileyim hoşuna gitse iki gramcık gülebilsen.. bitti işte.. yazamıyorum...
