Son 6 aydır kendimi mutlu hissettiğim bir zamanımın olmadıgını farkediyorum uzun süredir.insanların benden bir şey beklemesinden başkalarının sorumluluklarını yüklenmekten de yoruldum. Bildigim tek sey mutsuz oldugum. Kendimi hicbir yere kimseye ait hissetmiyorum.20 yıllık hayatım boyunca henüz aşık bile olamadım. Nasıl bir duygu insan ne hisseder onu bile bilmiyorum. Sanırım suphe konusunda ustume kimseyi tanimiyorum. Yıllardır kimseye guvenmiyorum. Bunun sebebi daha önce yasanmis bir trajik olay da degil. Dedim ya ait hissetmiyorum hicbir yere kendimi. Kafamda hep soru isaretleri var. Normal insanlar gibi dumduz dusunup soru sormamayi isterdim. Cunku ancak oyle yapinca hayatinda bir seyler yasayabiliyorsun. Mantigimin duygularimin onune gecmesine her seferinde izin verisimden oldu galiba. Her sey cok zor geliyo okul ev arkadaslar (!) Herkes... cok yoruluyorum. Disarda gercekten mutlu insanlar var mi merak ediyorum. Cunku mutlu olmayip mutlu rolü yapan insanlar goruyorum hep. Bunu gormek ayri bir aci verici. Tipki sizi sevmeyen bir insanin "seni seviyorum " derken onun gozlerinde gordugunuz samimiyetsizlik gibi. Gercek olanlari da goruyorum su an hayatimda kendimden cok guvendigim biri de var. Henuz aramizda bir sey yok sevgisini derinden hissediyorum ama ben ona karsi bir sey hissetmiyorum. Tabiki onu hayatimdan asla cikarmayacagim. O benimle arkadas olarak kalmasini da bilir ancak insanlar beni gercekten korkutuyor. Hayatimi ben mi zorlastiriyorum diye dusunuyorum bazen. Sacma sapan takintilarim aliskanliklarim da sebep olabilir buna bilmiyorum. Ama su an icin tek istedigim etrafimda yapmacik insanlari barindirmamak. Bir haftadir kendi kendime agliyorum. Keske ben de diger insanlar gibi icimi dikebilseydim. Yani insanlar nasil anlatiyorlar bilmiyorum. Cunku genelde problemlerimi sıkıntılarımı anlatmam.nasil anlatilir nasil cumleye baslanir bilmiyorum.buyuk eksiklik ama buna alistim. Birine ihtiyac duymak acizlik gibi hissediyorum galiba. Bunlari buraya yazmam da sacma galiba ama icimden geldi. Icimden geldigi gibi yasamaktan oluyo bunlar zaten sanirim. Tek istedigim sadece kendimi dusundugum bir hayat cok sey degil galiba...
Bundan 25 gün önce son entryimi yazıp çıkmıştım sözlükten. Ertesi gün dışarı çıktığımda bir trafik kazası geçirdim. Hayat bazen beraberinde getirdiği sorunlarla güzellikler ve beklemediğiniz sonuçlar da getirebiliyor. 25 gün nasıl geçti hatırlamıyorum. Hastanede evde odamda mutfakta... herhangi bir fikrim yok şu 25 günde ne yaptım. Telefonum da bu süre zarfı boyunca kapalıydı. Yaşadığınız travmatik bir olay siz hayata ne kadar pozitif bakarsanız bakın sizi çökertebiliyor. Şu an için evet iyiyim ama ayağa kalkamayacakmış hissini yaşadım ya da bilmiyorum sevdiklerimden erken ayrılma korkusuydu.
Tam artık pes edeceğin zamanda biri tutar ya ellerinden. Öyle benimkisi. Bugün doğum günüm. Babam 25 gün boyunca her gün bir gül almış ve bir kağıda şiir yazarak güllere zımbalamış. Bu sabah baş ucuma koyup işe gitmiş. Her cümlesini okuduktan sonra sen babanın kızısın deyip güç buldum. Babamla aram her daim iyiydi tabiki. Ama bu olaydan sonra onu üzmemeye yemin ettim. Evden ayrılıp arkadaşlarımla yaşayacaktım. Yaz tatilinde eşyalarımın bir kısmını taşırken babamın nasıl üzüldüğü fark ettim. Yeni bir karar aldım. Kendi zevklerim ve rahatlığım için babamı ve annemi yalnız bırakmayacağım. Kötü şeyler iyi şeylere de sebep oluyormuş. Seni seviyorum baba. Kahramanım olmaya devam et lütfen...
Not:sözlükte bulunmadığım zamanlarda merak edip soran mesaj atan tüm yazar dostlarıma teşekkür ederim. insanın yalnız olmadığını bilmesi çok güzel bir şey. Hepiniz iyi ki varsınız. Hepinize teker teker mesaj atamayacağımdan buraya yazdım. Tekrardan hepinize teşekkür ederim...
Neyseki bilmediğim konularda konuşmayı sevmeyen biriyim. Eğer herhangi bir ilgim ve bilgim olmasaydı konuşmazdım. Kendin de demişsin futbol başlıklarında kendi takımımla gurur duyduğumu. Madem futbol konuşuluyor ve ortada futbolu sadece karalama ve kötüleme olarak gösteren tipler var kusura bakma ben de kendi takımımı sizin gibilerin ağzına pislik etmem.
Ayrıca şu dar sığ görüşlerinizi bir kenara bırakıp cinsiyetçi yaklaşımlardan vazgeçin. Futbol sadece erkeklere özgü bir spor değil bu birincisi bu işi profesyonel anlamda yapan ve bu alanla ilgilenen birçok kadın var bu da ikincisi. Sırf sizin gibi futbol barzolarına inat bir kadın olarak futbolun bir spor olduğunu sevgi saygı ile güzel işler yapılabileceğini göstermek için maçlara da gitmeye devam edeceğim ısrarla futbolla da ilgileneceğim. Siz ve sığ fikirleriniz azalarak bitiniz lütfen.
