zero project 'in Disabled emotions adlı albümünden bir parça. sonsuz hüzün, sonsuz keder, sonsuz melankoli bunlara baglı olarak; sonsuz depresyonu ve sonsuz bunalımı vadeden parcadır.
gecenin bir vakti yüzünüz avuçlarınızda bilgisayarın ekranına bomboş bakarken hiç bir bahanenize ihtiyacı olmadan sizi sabaha kadar ağlatabilen parçadır.
gerçekleşmeyeceğini anladığınız her düşün ardından, yalnızlığınızın sonsuza kadar süreceğine hükmettiğiniz bir gecenin sonunda, göz yaşlarınızla boğulduğunuz o ayrılış anının ilk dakikalarında, ölen babanızın masada ki fotoğrafıyla göz göze geldiğiniz anda, hiç bir şeyin yolunda gitmediği ve sürekli aldatıldığınız bu hayatta, arka fonda çalan parçadır.
