1.
-
direniyorum kanıma girseniz de..
her ahlaksızlığınızda, ahlaklı olmaya ve oldurmaya ettiğim yemini
unutur hale gelsem de..
öfkem kontrolümden çıkacak gibi olsa da..
yüzüm buruşsa, burnum kırışsa, gözlerim yaşlansa ve kararsa da..
direniyorum..dilimden çıkacak sözlere.
düşünceler, düşünceler..
o kötü düşüncelerin varlığı bile yeter..
der gibisiniz.
demeyin, yanlış.
neye kızdığımı görmüyor musunuz?
kendinize kızmıyor musunuz?
camlar yapıp sırlamalı mıyım,
sizi bir kediye yapılan işkence görüntüleriyle başbaşa mı bırakmalıyım?
yalvarmak size, alaycılığınızın altında yatan sebebe tuz biber ekmek demek..
size, ne desem boş diye düşünmüyor değilim.
vazgeçmiş, körelmiş ya da bana göre öylesiniz.
ve ben bunları söylerken, beni boşveremezsiniz.
size söylenenler, kendinize odaklanmanıza yetmiyor.
yetiyor mu? siz dedim diye, kızıyorsunuz, biz demedim diye.
kelimeler öğrendim, insanın ağzının tadını bozan kelimeler:
aşağılama, onur kırma, onuruna dokunma anlamında tahkir..
biliyorsunuz değil mi? onur kırmak nedir? onuru kırılan 'hakir'.
alay etme, küçük görme, bir şeyi aşağılık göstermeye çalışma anlamında tezyif..
neden? neden bu kadar umursamaz, bigâne, çirkin? neden? insanın içinden yaşama isteğini çekip alıyorsunuz.
bir anne, baba edasıyla gelip tokadı yapıştırmak istiyorum suratınıza, bu şımarık tavırlarınıza.
nerde bizim annelerimiz? açmışız, susuzmuşuz. şefkat kavramının ardında güzel dünya.
