dünyadaki düzeni sağlamaktır. fakat her zaman tam tersi olmuş, din kargaşa yaratmış, insanları birbirlerine düşürmüştür. bunun nedeni insanların çoğunlukla dini yanlış anlayıp yanlış yaşamasıdır.
birincisi anlam veremediğimiz güçlere inanma içgüdüsünden kaynaklıdır.
ikincisi mutlak düzene başka bir yolla ulaşılamayacağını düşünen zihniyetteki insanların dinlerin çıkış tarihlerindeki mevcut düzende en üst tabakada yer alması.
üçüncüsü mazlumun yanında olmak hissiyatının insan doğasında varolması.
dördüncüsü temiz kalmak iman etmek iyilik yapmak için acizce bir somut kavrama bağlı kalma ihtiyacından kaynaklanmasıdır.
kitaplar olmasaydı, gözle görüldüğüne inanılan hikayeler, efsaneler dilden dile süre gelmeseydi o zaman metalaştıramıyacaktık dini. ve elle tutulamayan tanrıya inanacaktık sadece. böyle olması kimilerine bu devirdeki rantları sağlamamış bazı insanların güçleri , egemenlikleri bu denli dünya çağında olmayacaktı. somut olan bir tanrı vardır. dinlerin var olma sebebi inanların adla gem vuramadığı egolarının ürünüdür.
kaos düzeni yaratır, düzenden kaos doğar kısır bir döngüdür. dinlerin var olması insanlığı el altında tutabilmektir. ama sıkıntı hep yaşanmıştır, yaşanacaktır.
dünya, herşeye hükmedici kudretin bir hilesi, bir aldatmacasıdır. din de asıl manada yine bu kudretin lutuf olarak insana doğru yolu göstermesidir. ama kötü niyetli insan, ahmak insanı herzaman bu din denen şey üzerinden kandırmış ve sömürmüştür.
insanlar kendi kendine yetmemiş bir arayış içine girmiştir, birileri de bunu kullanmıştır. dinler olmasa insanlık nasıl kontrol altında tutulabilir ki ? aman boşverin uykum geldi benim, uyumak daha güzel.
"Dinsel sıkıntı bir yandan gerçek sıkıntının ifadesi, bir yandan da gerçek sıkıntıya karşı protestodur. Din aklın içinden atıldığı toplumsal koşulların ruhu olduğu gibi, ezilmiş yaratığın iç çekişidir, taş yürekli bir dünyanın ruhudur da. Din halkın afyonudur.
Halkın aldatıcı mutluluğu olarak dinin ortadan kaldırılması, halkın gerçek mutluluğunun beyan ettiği taleptir. Durumu hakkında hayallerinden vazgeçmesini istemek, onun hayallere gereksinmesi olan durumdan vazgeçmesini istemektir. Öyleyse dinin eleştirisi, ilke olarak, dinin halesi olduğu bu gözyaşları vadisinin eleştirisidir."
(Karl Marx-Hegelin Hukuk Felsefesinin Eleştirisi)
