maalesef dinde hoşgörü teoride mevcutsa bile, pratikte hikayeden ibarettir. ülkemizde dahi dini kuralları benimsememeyi tercih edenler hiç hoş olmayan uygulamalara maruz kalabilmektedir. islam hoşgörüdür diyenler bunu uygulamada da gösterse sorunlarimiz azalır sanki.
dinlerin bir husumet konusu olabileceğini söyleyen konu başlığıdır. yanlış anlaşılmalara meyil verebilir. dinler kendinden önceki dinleri ve insanları kötülemez düşman etmeye çalışmaz. kötülediği insanlar o dinden sapan çıkan insanlardır. örneğin; hıristiyan veya islam dini museviliği hiçbir zaman kötülemez. kötülediği musa dan sonra dininden sapan insanlar ve musevilik diye insanlara yutturulmaya çalışılan özünden sapmış dindir. zaten musevilik ilk gün gibi yaşansaydı, insanlar tarafından istediklere yöne çekilip bozulmasaydı hıristiyanlık, hıristiyanlık bozulmasa belki de islam gelmeyecekti. bir yeni din dünyaya geliyorsa ondan önceki son din bozulmuş insanları yozlaşmış demektir.
yanlış anlamaya meyilli bir konudur. dinler kendinden önceki dinleri ve insanları kötülemez düşman etmeye çalışmaz. kötülediği insanlar o dinden sapan çıkan insanlardır. örneğim hıristiyan veya islam dini museviliği hiçbir zaman kötülemez. kötülediği musa dan sonra dininden sapan insanlar ve musevilik diye insanlara yutturulmaya çalışılan özünden sapmış dindir. zaten musevilik bozulmasıydı hıristiyanlık, hıristiyanlık bozulmasa belki de islam gelmiyecekti. bir yeni din dünyaya geliyorsa ondan önceki son din bozulmuş insanları yozlaşmış demektir.
dinlerin insanları birbirine düşman ettiği savı o kadarda sağlam temellere sahip değildir. çünkü bütün dinler ( en azından şimdiye kadar haberdar olduğum dinler) özünde iyiyi ve güzeli telkin ederek birlikteliği sağlamaya çalışırlar. yalnız, insan dini referasnları kendi çıkarları doğrultusunda yorumlamaya başlayınca işin rengi değişmektedir. söz gelimi "öldürmeyeceksin" emrinin önünü arkasını kendince doldurarak öldürme işimi meşrulaştırır. bu bağlamda din en büyük ve korkunç silahlardan biridir. en büyük din düşmanlarından biri olarak anılan karl marx bile dini afyondur demeden önce; dini ıstırap, hem gerçek ıstırabın ifadesi hem de gerçek ıstıraba karşı bir protestodur. Din, ezilenlerin iç çekişi, kalpsiz bir dünyanın kalbi, ruhsuz koşulların ruhudur der. Ayrıca afyon o zamanlar şimdiki gibi kötü bir şey de değildi. anlatmaya çalıştığım şu ki din o kadar da öcü değildir, aksine marx ın da ifade ettiği gibi insanın acılarını dindiren bir afyon/ilaç gibi kullanılabilir.
