eski bir aktif komünist olan, faaliyetleri sebebiyle hapisler yatan mehmet ördekçi'nin "din toplumun afyonudur" düşüncesindeyken, afyon cezaevinde dinle nasıl tanıştığını anlattığı herkesin mutlaka okuması gereken bu değerli yazıyı alta bırakıyorum.
Düşünmeyen, muhakeme etmeyen, aklını kullanmadığı için ahlâk ve etik değerleri oluşmamış cahil toplumlarda dini bırakın, dinsizlik bile afyon olur.
Din yüzünden uyuşmuş toplumda din bir afyon demek neden değil sonuçtur.
Neden ise toplumun aptallığı ahlaksızlığıdır.
Böyle toplum ya futbol ya iddoloji ya kimlik ya ateizm ya da din ile uyuşturulur.
Bundan on sene kadar önceydi. O zaman deist falan da değildim. Bildiğin müslümandım. Din üzerine derin düşünmüş bir insan da değildim. Türkiye'ye getirdikleri asyalı Bir misyoner çocuk beni Hristiyan yapmaya çalışıyordu. Din hakkında konuşuyordu. Ben pek anlamadım. Ancak bu ifadeyi kullandığımı hatırlıyorum. Sanırım kulağıma çalınmış bir ezberdi o zamanlar. Fakat yıllar geçtikçe bir gerçek olduğunu anladım.
Din zaten insanın aciz yetersiz kaldığını kabul etmek ve teslim olmak demektir. Afyon gibi tepkisizlestirip mutlak itaati gerektirir. Doğrudur efendim.
marx’ın “din baskı altındaki yaratığın iç geçirmesi, taş yürekli bir dünyanın duygusu ve ruhsuz koşulların ruhudur. halkın afyonudur. bu nedenlerle de, halkın hayali mutluluğu olarak dinin kaldırılması, halkın gerçek mutluluğunu istemektir” sözlerinden mülhem sıkça kullanılan aforizma!
Not: ne de olsa inananlar “avuntu”larıyla uyuşmuş vaziyette bu dünyada kalakalmışlardır; peki ruhu inkar eden ve her şeyi maddi esasa bağlayanlar siz boyuna hangi hakikat ve gerçeğin peşindesiniz, hele bi izah edin afyonları atıp gelelim...
ruhu inkar edip “aşık” olmaktan bahsedenler, mayakovski kadar onur sahibi olmalıdırlar!
