bir kez camiye gidip de omuzları sıkışa sıkışa saf tutup hep beraber bir imamın arkasında namaz kılmış bir insanın böyle düşünmesi işten bile değildir.
tanıma dair: kişi aklını yaşamla uzlaştırmak için sebep sonuç, sonuçtan oluşan sebep, ilişkisi üzerinden hareketlendirir ve bu yolla düşüncesini şekillendirir. başlığa dair düşüncem: "geçmişte uygar ülkelerin, maddi imkanlara sahip olmayan barbar\ilkel toplulukların egemenliği altına yaşama nedenleri, incelemeye ve sorgulanmaya değerdir. ilkel insanların istila ettikleri topraklar ve istila edilen topraklarından göçmek zorunda kalan bireyler, kavimler hep bir göç içindeydiler. ve göç ettikleri yerler genelikle yine uygar insanların inanç bağıyla oluşturdukları belirli bir kültüre sahip ülkelerdi. öte yandan ilkel medeniyetler güçlerini elinde bulundurmak adına yüksek kültür düzeyine erişmek zorundaydılar. medeniyetlerin kültür düzeyine yükselmeleri evrendeki birliğin ve düzenin kaynağı ilahi yaratıcının varlığını birleştirici olarak kabullenmelerine bağlıydı. ki medeni, ülkelerin hemen hepsi semavi bir din'in çatısı altında veya kitap indirilmiş peygamber gönderilmiş medeniyetlerdi. yine iyice araştırıldığında kültür düzeyinden cehalet seviyesine gerileyen medeniyetlerin hemen hepsi rahat yaşam tarzlarından başlayarak akla önem verip yaşamlarını kişisel inanç düzeyinde şekillendirip kendi elleriyle yaptıklarına tapmalarına kadar ve her seferinde tutarsız dengesiz bir ahlak biçimini benimsemeleri, sürekli savaş ve göç halinde olmaları, ölüm korkusunu içselleştirmeleri, sosyolojik, psikolojik bozulmalara, coğrafi parçalanmalara neden oluyordu. bu karışıklığı veya yoldan çıkmışlığı düzene sokan ve tekrardan birleştirerek yerleşik düzeni sağlayan semavi dinlerin "bir"lik, "tek"lik ve kutsal kitaplar ışığında yol gösterici toparlayıcı olmasındandır. toprak savaşları, dinlerin savaşı değil, aksine bozulan düzeni/uygarlığı iyileştirme adına sığınılacak bir çatıdır. din: "insanın anlamakta güçlük çektiği manevi yaşantılar ve yaratıcı ile ilgili olarak inanca dayalı bilgiler vermenin yanı sıra insanın bu bilgiler doğrultusunda insanın yaşama dair neleri yapması gerektiğine dair kutsal kitaplar ve peygamberlerin söz ve tutumlarını açıklar." ve insanlar ilahi inancı kabul edip etmemeleri konusunda hür ve serbest bırakılmıştır. din, bu bağlamda evren'in içinde yaşayan insanları bilinçli bir kültür seviyesine yükselten ve yaşama empoze eden dengeleyici birleştirici bir güç'tür.
insanlar din, iman sahibi olmayı istedikleri için din'e güveniyorlar. Hiç görmediğiniz ve varlığı bile kanıtlanamayan birine güvenmeniz ne kadar mantıklı ki ? Süpermenin gerçek olduğuna inanmakla aynı.
büyük yanılgılardan biridir. baştan söyleyeyim kimsenin dinine, örfüne, adetine bir şey diyen biri değilim. kişinin kendi vicdanıdır başkalarını ilgilendirmez.
ancak. bana kalırsa din birleştirici bir güç değildir.
bir keresinde bir tarih hocamın sanırım inkilap anlatıyordu ki;
halifeliğin kaldırılmaması gerektiğini savundu.
ayrıntıları tam hatırlamamakla beraber konuyu ana hatlarıyla aktarmak istiyorum.
islam (din) gücünden yararlanarak orta doğu'daki bu vahşete son verebileceğimizi, şuan olduğumuz konumdan çok daha güçlü olacağımızı (vs) belirtmişti.
dinin birleştiri güç olamayacağını söyledim biraz tartıştık, vatikan örneğini verdi ve daha sonra konuşuruz diyerek konuyu kapattı.
tekrar konuşamadığımızdan ve burdaki yorumları da merak ettiğimden kendi düşüncemi aktarıyorum:
vatikan, bağımsız teokrasiyle yönetilen bir devlet. siyasi otoritesinide haliyle dinin üzerinden kurmuş. ama tek güç kaynağı hristiyanlık mı?
bana kalırsa dini simgeler tek başına asla yeterli olmaz ve tarih boyunca da olmamıştır. bunu kanıtlayacak birçok olay yaşadık sanırım?
diyelim ki; halifeliği kaldırmadık. türkiye'de özerk bir yönetimle halifelik kurumunu vatikanvari bir şekilde oturttuk. kurtuluş savaşından sonraki o dönemde böyle bir taviz verilmesi hayli kafa karıştırıcı olurdu. *
özerklik olmadan halifelik kurumunun devam ettiridildiğini düşünelim. türkiye'nin himayesi altına halifelik kurumu var. bizim ''siyasi gücümüz'' orta doğu'yu etkilese bile kalıcı olarak hiçbir şey değiştiremeyiz. bu gücü bize kullandıracaklarını düşünmek hayalcı bir yaklaşım olur.
toplumsal yapımızı değiştirebilen kapitalist bir sistem hakim. halifelik kurumunun varlığıyla bunun önüne geçebilir miyiz ki? sanmam.
kabe'nin etrafındaki trilyonluk yapıları bunun bir göstergesi olarak alabiliriz.
öte yandan orta doğu'daki vahşete göz yummamak içinde halifelik kurumunun olması şart değil. zaten şuanki akp hükümeti yeterince dindar. * Ancak israil'e gönderilen mavi marmara yardım gemisinin hesabı hala sorulmuş değil? çıkıp lafla sözle göz boyamaktan başka bir şey yapılmadı. incirlik üssü hala israil kalkanı durumunda ve nato'da israil aleyhine tek bir şey yapamıyoruz.
tarihten birkaç örnek verelim. yok kurtuluş savaşındaki araplar demiyeceğim. en sevdiğim osmanlı padişahı olan yavuz sultan selim'den bir örneği hatırlatacağım. vatan, toprak veya din. bahanesi ne olursa olsun çaldıran savaşında din kardeşleri birbirlerinin boğazına yapışmadı mı? haklı haksız diye bakmıyorum olaya, orası ayrı bir konu. ama tarih boyunca müslüman veya hristiyan olsun birçok din kardeşi vatan uğruna veya din kılıfıyla birbirini öldürmedi mi?
hadi diyelim bunlar uzakta kalmış şeyler. dünya üzerinde hala mezhep kavgası verilmiyor mu? aynı dine mensup olup da farklı mezheplerde diye biri ötekine farklı gözle bakmıyor mu? daha kendi dininden olanlarla çatışırken, onlarla birlik sağlayamamışken dinin hangi birleştirici gücünden bahsediyoruz?
Din, bir topluluğu sömürmek, kullanmak için en müsait kavram.Ama kimse din uğruna devlet çıkarlarından vazgeçmemiştir de kolay kolay.Din genelde siyasi olaylara hizmet eder bu yüzden. islamın/hristiyanlığın gücü adına deyip ülke feth etmek veya iktidar koltuğuna oturmak daha kolaydır çünkü.
ancak temeli din alarak sağlıklı ve başarılı bir kurum ortaya çıkmayacağınıda kabul etmek gerek.
