genellikle gerçeği bulduğunu sanan dindarlar yüzündendir.
zira bu insan tipinin bir inancın, gerçekler sunularak kanıtlanabileceğine ilişkin herhangi bir fikri yoktur. kanıtları mistik, masturbatif kanıtlardır. başka gerçeklerin de var olabileceğini kavramakta güçlük çeker, karşıt bir yargılama biçimini öngöremez. onunla karşılaştığında acımayla, bu ''körlük'' için kederlenir zira sözüm ona hakikati, ışığı görmektedir.
1. kafanın karıştığı, söylenenlerin mantıklı gelmeye başladığı andır.
kafa karışıklığından önceki hale dönebilmek için zihin fizyolojiyi uyarır ve hezeyanlar, sözlü saldırılar başlar.
2. bazen de karşındakinin mallığı buna sebep olabilir, tahammül edemezsin.
bende 2.si geçerlidir. hezeyanım da şudur;
"he paşam he aynen öyle" deyip zeka seviyemi koruma bilinciyle hareket ederim. beni çığırımdan çıkaracak derecede salak değilse elbette.
