yobaz şahısların zihniyetidir. tanrının, yaradılışın, günahın, sevabın, meryemin, musanın, muahmmedin, isanın ne olduğunu sorgulamaktansa sadece tapan aptaldır. sadece korkar.
eğer müslümansa algılarında bir aksama tespit edilebilecek olandır. zira içerisinde defalarca ve tekrar tekrar "düşünmeyi" öğütleyen bir kılavuzu vardır elinde ve onlar, bunu kullanmayı bilmezler. ancak öyle yerler vardır ki düşüncenin dengesini şaştırabilir... çok sorgulayınca insanı "akıl fukarası" eyleyebilir, devreleri yaktırıp sonunda da sorgulayabilecek bir inanca sahip olmasını dahi engelleyebilir... işte en büyük içsel boşluk ve sonsuz buhran da bu noktada gelip yerleşir bulduğu boşluğa. sonra sosyal hayattan soyutlanır ve insan içine çıkamaz bir hal alır insanoğlu. örnekleri yakın ve uzak çevreden oldukça tanıdık olsa da rencide olmalarını istemem. burada susuyorum...
"aman dinden çıkarım" korkusuyla düşünmeden, sorgulamadan inandığını sanan, aslında imanı pamuk ipliğine bağlı zihniyettir. böyle bir itikat da varsın olmasın dedirten bir inançtır.
kuran ın, hiç düşünmüyorlar mı, akletmezler mi.. diyerek gerçek müminleri tefekkür etmeye çağırdığından bihaber yaşayan insanların zihniyetidir.
yoo katılmıyorum.
dinimi gayet güzel sorguluyorum.
hüküm belirten ayetlere dair birbirinden farklı mealler okuyorum. okuduğum farklı meallerdeki yorum farklılıklarını dikkate alıyorum.
konuyla ilgili hadisleri inceliyor ve o hadislerin güvenilirliklerini öğreniyorum.
islam tarihi ile inen ayetlerin kronojisini ve bağlı hadiseleri öğrenmeye çalışıyorum.
gayette güzel dinimin gerçeklerini sorguluyorum.
illa tanım gerekiyorsa, hayatı ve doğmatik sanrıları sadece kendisinin sorguladığını zanneden ergen ateist bozuntusu yazarın açacağı başlıktır.
dini sorgulamak elbette gereklidir. hangi dine, hangi inanca bağlı olursa olsun, bu neden böyle demelidir insan. çünkü ister istemez işin içinde, mucizeler, allah tarafından gönderilen ayetler, melekler, cennet ve cehennemler vardır. bu da insanı konu hakkında bilgi edinmeye ve sorgulamaya zorlar. ben bir müslüman olarak, ailem ve çevrem sayesinde, içinde bulduğum dini sorgulayarak daha çok bağlı oldum.
insan gerçekten de bir inanca ya çok körü körüne bağlanır ya da körü körüne saldırır. aslında belki de her ikisinin nedeni de araştırmadan ve sorgulamadan davramaktır.
Sorguluyorum diyip yanlış yorumlayacaksa en iyisini yapandır. Fakat insan gibi sorgularsa bazı şeylerin kendi vildiğinden çok daha farklı olduğunu görüp üzerindeki baskıdan da kurtulacaktır. Her şeyin cevabı en güzel şekilde verilmiştir çünkü. Sorgulama yoluna gitmezse hep korkularla soru işaretleriyle yaşayacaktır, dininin gereklerini yapmak zorunda hissettiği için yapmaya çalışacaktır. Dış etkilerden uzak kalarak dininizi sorgulayın, anlamaya, yaşamaya çalışın kesinlikle.
Din sorgulanmak için varıdır.insanlar koyun gibi onlara öğretilenleri düşünmeden ve sorgulamadan kabullenmesi açıkçası doğru değildir.tabi göreceli bir kavram bu ama insan inandığı ve sığındığı şeyi bilmeli ve onu öğrenmelidir.
Doğru yapan zihniyettir. Şöyle ki dini sorgulamak birşey kazandırmaz insana. Din bir inançlar bütünüyse sorgulamaya da gerek yoktur. Niye namaz kılıyorlar? Haydi bunu sorgulayalım, sonunda ne olacak, islam değişecek mi hayır. Ama şu açıdan güzel olabilir en azından daha iyi öğrenirler. Dini sorgulamaktan korkmak aslında onlar için güzel birşeydir, çünkü vicdanı inanmasını söylüyor. Buna karışmaya da kimin hakkı var ki? Varsın korksunlar.
Dini sorguladıkça insanın din kavramı değişir. Dinin dogmatik olması da galiba burdan geliyor. Karışmayın abi, inansın adamlar işte. He ateistler olarak dini sorgulayıp, vay a.q mantıklıymış yada mantıksız bu diyebilirsiniz. Ulan ben neyim? Bir dakika ben sorgulamaya başladım, kesin çarpılıcam.
