insanların inançlarına saygı duymadıkları halde inanmayanlar olarak saygı görmeyi bekleyen yazarlardır. inanmıyorsan kendine inanma kardeşim inananlara ne diye salça oluyorsun?
yıllardır aynı mevzu. şu ülkede 10000 ateist varsa 9999u zaten saygılıdır herkese karşı merak etmeyin.
biz başı açık diye otobüse alınmayanları da duyduk. kim saygısız bir daha düşünün.
inanan veya inanmayan farketmez. tek kelime ile göttür. sonra da kendi görüşüne saygı beklerler. kendisi saygı göstermiyor ki saygı beklesin. hepsinin köküne kibrit suyu.
not: tam anlatamamış olabilirim. herhangi bir dine inanmayana saygı göstermeyene karşı da aynı duyguları besliyorum.
--spoiler--
inanca saygı duymak zorunluluk değildir, inanca saygı duymak hatta bu saygı ve hürmeti zorunlu kılmak bile bireye yapılan saygısızca hareketlerdendir. ben bu görüşe sahibim. hem inanca saygı duymak gerekmez hem de inanca saygı duymamak suç sayılmamalıdır. yazının geneline yayılmış olan bu görüş sadece dine mensup insanlar tarafından değil, neredeyse herkes tarafından yanlış anlaşıla gelmiştir. yanlış anlama şudur ki; inanca saygı duymak ile inanca sahip olma hakkına saygı duymak aynı şeyler değildir.
bir kişi çıkıp süperman olduğunu iddia ederek bu görüşüne inanabilir, bunu körü körüne bir bağlılıkla savunabilir. onun bu görüşe sahip olup buna inanması sizin bu inanca saygı duymanızı gerektiren bir olay değildir. ama şunu gözden kaçırmamak gerekiyor: bu inanışa sahip olan kişinin "inanca sahip olma hakkına" saygı duymalısınız, hiç değilse bu inanış başkasına zarar vermiyorsa. eğer süperman olduğunu iddia eden bu birey kendi halinde yaşayıp gidiyorsa, kimseye bir zararı dokunmuyorsa, o kişinin inanma hakkına saygı duyulmalıdır. fakat bu kişi "süperman olma inancı" yüzünden kişilerin özel hayatlarına karışıyor ve insanların özgürlüğünü kısıtlıyorsa o zaman inanca sahip olma hakkına da saygı duyulmamalıdır.
işte genel yanılgı yukarıda bahsettiğim noktada oluşuyor. inanca saygı duymakla inanca sahip olma hakkına saygı duymak birbirinden farklı iki kavram olmakla beraber, benim gibi "inanca saygı duymuyorum" diyen kişiler, yanlış anlaşılıp "inanca sahip olma hakkına saygı duymuyorum" demekle suçlanıyor. yazının başında da uyarmama rağmen tekrar uyarayım; lütfen bizleri yanlış anlamayın. ısterseniz krem peynire taparsınız, fakat insanların krem peynire saygı göstermesini beklemeniz yanlış olur, sadece sizin bu inanışa sahip olmanıza saygı duymalıdırlar. siz de bununla yetinmeli sinizdir. ricky gervais'in sözleri ne kadar da anlam kazanıyor şimdi: "aptalca inançlara saygı duymam. ancak bir insanın aptalca inançlara sahip olma hakkına saygı duyarım. bunları aptalca bulma hakkımı da sonuna kadar savunurum"
--spoiler--
içinde cennet inancı olan dinlere tüm müslümanlar azgın birer kâfir, olası tüm dinlere göreyse müslümanlar yine inkârcı. gel de bu dini inançlara saygı duy. dinler tarihi açısından tüm müslümanlar yüksek olasılıkla kötü. her dini inanca saygı duyarsa müslüman kendi dininden vazgeçer bir o kadar.
Bir insan bir şeye inanabilir ya da inanmayabilir. Bu kişinin kendi görüşü ve herkes buna saygı duymak zorundadır. Bırak arkadaşım, inanmıyor mu senin inandığın şeye, sana göre yanar ateşte veya inanmayan arkadaş; sence yok mu öyle bir şey, bırak aptal olsun ömrünce senin gözünde fakat her iki taraf da saygı duymak zorundadır. Bu değişmez kaide.
