bir gün bir müslüman ile bir atayiz sohbet etmektedirler;
atayiz: güzel kardeşim ben yüce allah'ın varlığına inanmıyorum, gözümle görmediğim şeye inanmam. müslüman: (bkz: yavaşça güler) peki mübarek kardeşim aklını da görmüyorsun ama var olduğunu biliyorsun. atayiz: mübarek kardeşim senin sayende kalp gözüm açıldı ve yüce allah'a inanmaya karar verdim. teşekkür ederim bana yardımcı olduğun için gidip kazalarımı kılayım.
birebir gördüğüm bir yazıdan kopyaladım ve kahkaha attım. Bu ne lan? (bkz: yavaşça güler)
Aklın ve mantığın yolundan gitmeleri, mal gibi duydukları her boka inanmamaları sebebiyle aşağılanan insanlardır. Şüphesiz ki körü körüne inancın yüceltildiği uyduruk kutsal kitaplarda akla mantığa yatkın birkaç cümle varsa, andolsun bir ateistin ağzından çıkmıştır.
