eleştirmek, mantıksal gerçekler üzerinden insan gibi konuşmaktır.
saldırmak, "ben inanmıyorum, siz de inanmayacaksınız" diye saçma sapan sataşmaktır, havlamaktır, ciddiye alınacak bir şey değildir.
müslümanlar için önemsizdir. zira hz. muhammed in temporal lob epilepsisi olması gibi tarihi kaynaklara dayanan bir iddiada bile yazara hakarette bulunmuşlardır.
dini eleştiremezsin! din hakkında söylediğin her şey saldırı olarak geçecektir karşı tarafa. din rica etmez; emreder! din despottur; seçim hakkın yoktur! bu yüzdendir ki din hakkında söylediğin her olumsuz eleştiri saldırıdır...ama öyle de olmalıdır;çünkü "cehaletle savaşılmaz; boğuşulur!"
din eleştirisi gayet düzeyli bir dille, somut ve rasyonel gerekçeler öne sürülerek yapılır. gerçekten inanmayan ateist böyle eleştiri yapacaktır. dine saldırmak ise muhtemelen duygusal olarak ezilmiş bir kişinin hıncını dinden çıkarmaya çalışması şeklinde yorumlanmalı.
dine saldırmak, o dini tanımadan ve akıl süzgecinden geçirmeden sadece kötülemek amacıyla bir takım sözler sarf etmektir. dini eleştirmekse okuyup,araştırıp,düşünerek yorumda bulunmaktadır. kaldı ki ikisi de son derece yersizdir. zira, herhangi bir dine ya inanırsın ya da inanmazsın ki bu tamamen kişinin kendi tercihidir. senin mantığına uymuyor diye bir dine hakaret etmek ve yine aynı doğrultuda bir dine inanmıyorsun diye bu inanmamanın gerekçelerini sayıp dökmek komiklikten öteye geçemiyor ne yazık ki.
