tıpkı hıristiyanların günah çıkarma ritüeli gibi masum, basit ve ucuz. korkak insandır. yaptığı ve yapacağı şeylere meşru bir kulp arar ve o da ona göre dindir.
bazen nankörlüğü doğurur ve bazen de nankörlükten beslenir. birçok kişi istemediği bir durumla karşılaştığında, tüm yollar kapandığında dine yönelir. huzur bulacağı bir araç olarak görür adeta dini. tabi bu arada aklına sürekli iki yüzlü müyüm gibi vesveseler de gelmektedir. zira hayatındaki her şey yolundayken ve bu çok yolundalıktan, çevresinde bir sürü olan ve iyi vakit geçirterek kafasını dağıtan arkadaşalarından ve olaylardan dini düşünmeye fırsat bulamaz, aklına bile gelmez aslında. ve sonra dini bir kenar bırakarak kurduğu o mükemmel düzen bir anda ufak bir aksilikle yerle bir olduğunda tekrar aklına geliverir bir yerlerde bir huzur kaynağı olduğu ve bir yerlerde ruhunun ihtiyacının beklediği.o zaman da yine ve yeniden bir çıkış kapısı olarak dine yönelir. bu durum da sirküle halinde devam eder durur.
