içinde bulunduğum ve fazla üyesi olduğunu düşünmediğim bir topluluktur. herhangi bir dine inanmıyorum; bundan sonra da inanma ihtimalim %1 yoktur herhalde. bu tercihimin üstünden yıllar geçti; ama hala her bayram erkenden kalkarım, duş alırım, traş olurum, giyimime dikkat ederim. ilk olarak bizim ebeveynleri ziyaret ederim tabi, inanan arkadaşlarla muhabbet ederken arada kutlarım falan. çocukluktan alışılagelmiş bir kültür, o zaman klasik ritüeldi babayla kalkıp bayram namazına gitmek, akrabaları ziyaret, iyi giyim vs.. bazı yenilikler yaşandı bu ritüelde tabi, artık namaza gitmiyorum mesela.
ayrıca bu benim dinim olmasa da geçmişten gelen bir kültürüm; ne kitaba, ne tanrısına ne de peygamberine inanmasam da bu kitap ve peygamberi o döneme göre oldukça ilerici bir bakış açısı katmış topluma, özellikle de araplara tabi. allah aracılığıyla olsa bile iyilik yapmayı ve sevgiyi benimsetmiş. bana göre modern ve seküler bakışın hakim olduğu ve olması gereken bu dönemde şeri kuralları kabul edilebilir mi; tabi ki kabul edilemez. ama yine de ortaya çıktığı zamanda mevcut toplumu üst seviyeye taşıdığını kabul etmek gerekir. atalarım da ona inanmış, ailem de, onların aileleri de.. bazı dezavantajları da olsa güzel bir kültür oluşturmuşlar. bu kültürün getirdiği bir kol olan bayramlarla da aylarca görmedikleri çocuklarını torunlarıyla beraber görüyor yaşlılar, mutlu oluyorlar. çocuklar harçlık alıyor, çikolata yiyor; onlar da mutlu oluyor. ebeveynler izinli oluyor, aile birlikte zaman geçirmiş oluyor. bu yüzden bu bayramlar toplumun ve aile kültürünün bağlarını güçlendiriyor ve bir arada olmasını sağlıyor. bu yüzden severim bayramları, sevmeye de devam ederim gibi geliyor.
