Bazı şarkılar vardır, içinde öbür dünyayı takmamakla alakalı sözler geçer, bazısında dümdüz küfürler sıralanır. ayıla bayıla dinleriz orası ayrı, hatta çalarız, eşlik ederiz oh mis.
misal dumanın hayatı yaşa parçası. resmen "boş ver hacı bak takılmana" diyor.
"hadi keyfine bak inan bana
aldanma öbür dünyaya
hayati yaşa korkma
öbür dünyayi sorma
hayati yaşa"
ya da cemal safi'nin vurgun parçası. cennete burun kıvırıyor.
"seninle cehennem ödüldür bana
sensiz cennet bile sürgün sayılır"
anemi grubunun tak parçalarının sözlerini bile yazamıyorum. hadi yazayım iki cümle :
"seni gördüm bir cafede,
yanında beş lavuk ile,
selam verdim siktir ceektin,
hay amına koyayım!"
bu şarkılar dinen caiz olup olmamasından öte bir haykırışın, isyanın sesidir. öyle anlar olur ki allah, kitap, din tanımaz. feriştah,şah,kralının amına koyar. işte böyle anlarda ilham bulmuş şarkılar bunlar.
seviyorum lan bu şarkıları. asi bir duruşu var. bazen acaba taverna, arabesk müzik tek ben mi dinliyorum, düşüncesindeyim. şarkının verdiği coşkuyla adamın jilet atası, yerlere yatası geliyor. metal ve benzerlerini dinlerken de konser bir zikir ayinine dönüyor. kan man yok ama, o da kendinden geçmenin farklı bir tezahürü.
