dine mantıkla yaklaşmak aslında gayet doğaldır. çünkü bakıldığında dinler mantığa uygundur. fakat hangi mantığa ? sıkıntı burda patlak verir.
beyin hacminin %3 ünü ancak kullanan insan kendi sınırlı mantığıyla eğer bir din'i yargılarsa, bu ''kendi'' mantığına tabikide saçma gelir. realiteye ve somut kavrama alışmış, metafizikten uzak ve sadece gözlerinin gördüklerine odaklanmış bir mantık elbetteki olayları yanlış bir şekilde yorumlar ve yanlış sonuca varır. asıl mühim olan din'e doğru mantıkla yaklaşmaktır.
din zaten mantık çerçevesinde bir olgudur.
mesela bizim dinimizde sevap ve günah ergenlik çağından sonra insana işleniyor yani insanin aklını ve mantigini sağlıklı bir şekilde kullanmaya başladıği zaman başliyor.
ya da akıl sagligi yerinde olmayan bir insan bu sınava tabi tutulmuyo ki zaten din kalbi bi olgudur ilk allaha peygambere inanicaksin kalben sonra akıl devreye girdigi zaman allahın kitabi var hadisler var orda her sey mantik çerçevesinde cevaplanmis ispatlanmis haa sen hala bunu benim mantigim almiyo dersen olmaz tabi.
Yanlistir.
En azindan matematiksel bir mantiktan bahsediliyorsa.
Zira, din dogrulanabilir ya da yanlislanabilir bir sey degildir cogu kez.
Sadece inanmaktir.
Dine mantıkla bakılsa din kavramı olmaz. Mantıksız bakıcan. Dogmatik bir öğreti için mantık kullanmak dinden çıkmanıza yol açar. Beyninizi cebinize koyun ve inanın.
Din doğmatiktir. dine yorum katılmaz. bu dine mantıksız demek değildir. din belli kuralları ve kendi içinde mantıken tutarlılığı olan, insanların yaşama biçimlerini de bu kural ve mantık sınırlarında uyulmasını gösteren pusula niteliğinde bir kurumdur.
Dinim olan müslümanlık: "nakil" dinidir, "akıl" dini değildir. dışarıdan müdahaleyle değişim yaşamamıştır.
