onyılların gözlemi:
bir insan ilk etapta kendi beyninde oturtmak ister bir şeyleri...
elinde değildir beyin öyle çalışır çünkü iç çatışmaları azaltmak için.
reel hayatta veya burada dikkat edin islam şöyle böyle vs diye yazanların bir kısmı... kısmı diyorum...
kendi inanmama sebepleri yazarlar farkına varmadan.
bu çıkmak üzere olanlarda ve yeni çıkmışlarda bir 3-5 yıl devam eder.
mesela çıkalı 10-15 olmuş insandan duymazsınız artık.
(çıkmak üzere olan veya yeni çıkan yanlış anlayıp yürümesin üstüme... ben bir olay psikolojisinden bahsediyorum... son cümleye bakın sadece)
inançlarının kapı eşiğinde oturmaktadır. bu noktadan güçlenmiş bir şekilde de ayrılabilir tamamen kopmuş bir şekilde de. bu onun olaya bakış açısına bağlı. içindeki ses doğruyu bulmasına ayrdım eder. yeter ki onu duyabilecek kadar sükunetine teslim olsun.
tek yapması düşünmeye devam etmek olan müslüman. ne müslümanların korkunç hikayelerine ve tehditlerine, ne de ateistlerin caydırıcı laflarına aldırmadan kendi yolunu kendi bulması gereken müslümandır.
benimdir. bircok mucize mitoloji gibi geliyor bircok dini olgu sacma geliyor tek tek saymayacagim cunku tepki gelecek. herkesin inancina saygiliyim. 3 yildir falan dusunuyorum filozof gibi galiba en son tek kalan inancim allahin var oldugu ve tek oldugu.
